Πρός: Γ.Γ.ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ Κο ΔΗΜΟΠΟΥΛΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΒΑΘΜΟΥ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ HIV/AIDS

ΑΡΙΘ.ΠΡΩΤ: 121.12.2011
Αθήνα:.27 /ΔΕΚ / 2011
Πρός: Γ.Γ.ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ Κο ΔΗΜΟΠΟΥΛΟ
Κοιν: ΓΓ.Υπουργείου Εργασίας


ΘΕΜΑ: ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΒΑΘΜΟΥ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ HIV/AIDS


Κύριε Γενικέ

Τα Υπουργεία Υγείας & Εργασίας δημιούργησαν τον Αναθεωρημένο Κανονισμό Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας (Φ.11321/οικ.26012/1718/11 (ΦΕΚ 2611 Β/8-11-2011)) που πρακτικά αφαιρεί την πρόσβαση των οροθετικών σε κοινωνικές παροχές και αναπηρικές συντάξεις, καθώς πλέον μόνο όσοι βρίσκονται σε τελικό στάδιο AIDS θα εντάσσονται στα εν λόγω προγράμματα.

Είναι εμφανές οτι η σύνταξη του κειμένου για τον καθορισμό των ποσοστών αναπηρίας έγινε από άτομο που ή σχέση του με το HIV/AIDS είναι μάλλον και μόνο βιβλιογραφική ή απλώς περιορίζεται στην ανάγνωση των κατευθυντηρίων οδηγιών ταξινόμησης του νοσήματος που στόχο έχει ΜΟΝΟΝ τη διεθνή συννενόηση.

Σχετικά με τη διαμόρφωση ποσοστών αναπηρίας κατά το πρώτο στάδιο του νοσήματος:

Αυτό αφορά τον πρωτοδιαγνωσθέντα ασθενή, αφού χρησιμοποιεί τη διεθνή σταδιοποίηση.

Ωστόσο αυτός ο αριθμός υποπληθυσμού λεμφοκυττάρων μπορεί να είναι αποτέλεσμα και της χορήγησης επιτυχούς αντιρετροϊκής αγωγής.

Ο εργαστηριακός έλεγχος δεν πιστοποιεί ωστόσο την κλινική κατάσταση του ασθενή.

Αποτελεί βασικό δόγμα της ιατρικής «δεν θεραπεύουμε τα εργαστηριακά ευρήματα, αλλά τον άρρωστο!»

Επιπλέον η ψυχολογική και ψυχιατρική εκτίμηση του ασθενούς λείπει από την εκτίμηση του 1ου σταδίου, ενώ είναι γνωστή (η βιβλιογραφία βρίθει αναφορών) η ψυχολογική επιβάρυνση των ανθρώπων με HIV/AIDS.

Δεύτερο στάδιο: ο καρκίνος προφανώς έχει άλλο ποσοστό αναπηρίας που ωστόσο δεν φαίνεται να επηρρεάζει το συγγραφέα του κειμένου αφου καθηλώνει τον άρρωστο στο ποσοστό του 67% με γνώμονα την ανοσολογική κατάσταση και τα σχετιζόμενα με την HIV λοίμωξη νοσήματα.

Πραγματικά καινοφανές είναι το γεγονός του επαναπροσδιορισμού του ποσοστού αναπηρίας που μετά τη λήψη αντιρετροϊκής αγωγής μειώνεται στο 50% προφανώς με κριτήριο την άνοδο του αριθμού του υποπληθυσμού λεμφοκυττάρων!!

Ο συγγραφέας αγνοεί οτι ο αριθμός αυτός μπορεί να μεταβληθεί στην πορεία της χορηγούμενης αντιρετροϊκής αγωγής, να αναπτυχθεί αντοχή και να μεταβληθεί το χορηγούμενο σχήμα, να εμφανιστούν παρενέργειες.

Η πορεία των οροθετικών ασθενών που τους χορηγείται αντιρετροϊκή αγωγή δεν είναι υποχρεωτικά ανοδική ή χωρίς προβλήματα.

Τρίτο Στάδιο: είμεθα ευγνώμονες που στη φάση πρακτικά του προς νοσηλεία ασθενή, του αναγνωρίζεται ποσοστό αναπηρίας 80% το οποίο και δεν μεταβάλλεται εαν χορηγηθεί αντιρετροΪκή αγωγή!!!

Ο/η εισηγητής/τρια για το εν λόγω κείμενο δεν φαίνεται να συγχρωτίζεται με οροθετικά άτομα.
Μπορεί ακόμη και αν είναι γιατρός μονάδας λοιμώξεων να ασκεί αλλότρια καθήκοντα.

Δεν έλαβε καθόλου υπόψη του επίσης δύο παραμέτρους:
1) Την απελπισία των οροθετικών ασθενών που διακόπτουν τα φάρμακά τους για να «επιτύχουν» τα επιθυμητά ποσοστά αναπηρίας προκειμένου να επιβιώσουν.
2) Τη σημασία της ανωτέρω συμπεριφοράς των ασθενών για τη δημόσια υγεία, αφού η διακοπή αντιρετροϊκής θεραπείας θα οδηγήσει στην άνοδο του ιΪκου φορτίου και στην περαιτέρω μετάδοση του νοσήματος. Βέβαια όλο αυτό θα επιβαρύνει σημαντικά το όλο σύστημα υγείας φορτώνοντάς το με νέες λοιμώξεις.

Κύριε γενικέ

Μας είναι κατανοητή η δυσπραγία της χώρας και κατά συνέπεια και του συστήματος υγείας λόγω της οικονομικής συγκυρίας.

Το ΦΕΚ όμως που συντάχθηκε δεν πρόκειται να προσφέρει τα αναμενόμενα από το συντάκτη του αποτελέσματα.

Ωστόσο λύσεις που να αποφέρουν οικονομικά, αλλά να είναι και δίκαιες υπάρχουν:
Η προσέγγιση του ασθενή οφείλει να είναι εξατομικευμένη και να εκτιμά την κλινική του εικόνα και την αναπηρία που από αυτό προκύπτει.

Αυτό ωστόσο δεν μπορεί να γίνει παρά από ιατρικό προσωπικό που ασχολείται ή γνωρίζει καλά το νόσημα και την πορεία του και όχι από γιατρούς άσχετων ειδικοτήτων που θα λάβουν υπόψη τους μόνον τα εργαστηριακά ευρήματα, που ούτε κι αυτά δεν έχουν τη δυνατότητα να εκτιμήσουν λόγω έλλειψης εξειδίκευσης.

Αντίστοιχα οφείλει να λαμβάνεται υπόψη η ιδιαιτερότητα του νοσήματος και ο στιγματισμός που το συνοδεύει οδηγώντας πρακτικά πολλές φορές τα οροθετικά άτομα εκτός επαγγελματικού χώρου χωρίς αυτό να είναι η επιλογή τους.

Θεωρώντας τη στάση των Υπουργείων Υγείας και Εργασίας σχετικά με την αναπηρία και το HIV/AIDS αδιανόητη, αλλά και ότι το θέμα του ποσοστού αναπηρίας είναι πολύ σοβαρό εκτός από τα οροθετικά άτομα και για τη Δημόσια Υγεία.

Ζητούμε άμεσα συνάντηση μαζί σας προκειμένου να σας εκθέσουμε τη θέση μας και να συζητήσουμε πιθανές λύσεις.

Για την ACTUP ΔΡΑΣΕ HELLAS