Mέρος ενός τεράστιου προβλήματος
Americans were outraged over his 5,000 percent price hike of a life-saving drug.
They should see what Big Pharma has in store.
By
Gregg GonsalvesTwitter
Turing Pharmaceuticals CEO
Martin Shkreli.
(Screencapture: CBS News)
This
week, the Internet’s object of hate was Martin Shkreli, the 32-year-old
hedge-funder turned CEO of Turing Pharmaceuticals who jacked up the price of
Daraprim, an old drug used to treat parasitic infections in the
immunosuppressed, from $13.50 to $750 per pill.
At first, Shkreli seemed to
relish the controversy, taking to Twitter and various talk shows to defend his
actions.
But his tone-deaf justifications and brash, antagonistic tweets only
fueled the backlash.
Shkreli was denounced on Twitter as “human garbage,” “a
monster,” and “a sociopath.”
Politicians from Hillary Clinton and Bernie
Sanders to Donald Trump called him out, and even the Pharmaceutical Research and
Manufacturers Association of America (PhRMA) disassociated itself from him.
Within a few days, Shkreli vowed to reduce the price of the drug—although that
did not stop Internet activists from doxing Shkreli by posting his OK Cupid
profile, home address, and phone number.
Αυτή
την εβδομάδα το αντικείμενο μίσους στο διαδίκτυο ήταν ο 32 χρονος Martin Shkreli της
Turing
Pharmaceuticals
που εκσφενδόνισε την τιμή του Dapaprim παλιου φαρμάκου για τη θεραπεία παρασιτικών
λοιμώξεων στους ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς από τα $13.50 στα $750 ανά χάπι.
Ο
Shkreli μέσω του twitter και της συμμετοχής του σε διάφορα talh shows προσπάθησε να υπερασπίσει την πράξη
του αλλά κατάφερε να ξεσηκώσει θύελλα.
Χαρακτηρίστηκε στο twitter ως «ανθρώπινο σκουπίδι», «τέρας»
και ψυχοπαθής.
Πολιτικοί όπως η Χιλαρυ κλιντον και ο Μπέρνι Σαντερς και ο
Ντόναλντ Τραμπ τον εγκάλεσαν και ακόμη και η εταιρεία Φαρμακευτικής έρευνας και
παραγωγών των ΗΠΑ ξεχώρισε τη θέση της απέναντί του.
Μεσα σε λίγες μέρες ο Shkreli υποσχέθηκε να μειώσει την τιμή του
φαρμάκου κάτι που ωστόσο δεν σταμάτησε τους ακτιβιστές από το να ποστάρουν το
προφίλ του τη διεύθυνση και το τηλέφωνό του.
It’s tempting to declare that the Internet triumphed over Shkreli and, in turn, the pharmaceutical industry, but in reality the
whole episode is only a tiny skirmish in a long-running battle that drug
companies have been waging against the American people.
Sadly, the American
people are losing the fight—badly—and haven’t paid much attention to the hosing
they are getting.
I am alive today because of drugs developed by US
pharmaceutical companies.
Since 1996, I’ve been taking antiretroviral therapy
to keep HIV in check and will likely live to die a few decades from now from
something other than AIDS.
I understand the benefits—in a deep, personal
sense—of research and development on new medical products. But being grateful
for the pills that keep me alive doesn’t mean I owe the industry unquestioning
allegiance.
For all the good they do, the US pharmaceutical industry is
shafting the American public in two ways: with costly consequences and with
potentially deadly effects.
Είναι
ελκυστικό να δηλώσει κανείς ότι το Ιντερνετ θριάμβευσε έναντι του Shkreli και κατά συνέπεια έναντι της
φαρμακοβιομηχανίας αλλά στην πραγματικότητα το όλο επεισόδια δεν είναι παρά μια
μικρή αψιμαχία σε μια μακρόχρονη μάχη της φαρμακοβιομηχανίας ενάντια στον
Αμερικανικό λαό.
Δυστυχώς οι Αμερικανοί
χάνουν άσχημα τη μάχη –και δεν έχουν δώσει και πολλή προσοχή.
Είμαι σήμερα
ζωντανός λόγω των φαρμάκων που ανέπτυξαν οι φαρμακευτικές εταιρείες των ΗΠΑ.
Παίρνω αντιρετροϊκή θεραπεία για να κρατώ υπό έλεγχο τον HIV και θα ζήσω για να πεθάνω μερικές
δεκαετίες μετά από κάτι άλλο από το AIDS.
Καταλαβαίνω τα πλεονεκτήματα –σε μια βαθειά προσωπική
αίσθηση- της έρευνας και της ανάπτυξης νέων ιατρικών προϊόντων.
Αλλά το να
είμαι ευγνώμων για τα χάπια που με κρατούν ζωντανό δεν σημαίνει ότι οφείλω στη
φαρμακοβιομηχανία τυφλή υποταγή.
Για όλο το καλό που κάνει η Αμερικανική
φαρμακοβιομηχανία επιφέρει στον κόσμο υψηλού κόστους συνέπειες και πιθανά
θανατηφόρες παρενέργειες.
The US
pays the highest drug prices in the world, spending about $1,000 per person per
year.
Οι
ΗΠΑ πληρώνουν τις ακριβότερες τιμές φαρμάκων στον κόσμο ξοδεύοντας περίπου
1,000$ ανά άτομο ανά χρόνο
…
The justification for these high prices is always that
this is the cost of innovation, something Shkreli also cited in defense of his
5,000 percent price hike.
New drugs tomorrow require private investment today.
However, this claim is almost entirely unverified.
Most companies refuse to
disclose their research-and-development costs to the public and ask that we
take it on faith that the massive profits they receive (between 10
and 43 percent for the largest pharmaceutical companies)
are being plowed back into generating new medicines.
H
δικαιολογία γι αυτές τις υψηλές τιμές είναι πάντα ότι αυτό είναι το κόστος της
καινοτομίας, κάτι που ο Shkreli
ισχυρίσθηκε προς υπεράσπιση της κατά 5.000% αύξησης της τιμής.
Τα νέα φάρμακα
του αύριο απαιτούν επενδύσεις σήμερα.
Ωστόσο αυτός ο ισχυρισμός δεν
επαληθεύεται εξ ολοκλήρου.
Οι περισσότερες εταιρείες αρνούνται να αποκαλύψουν
τα κόστη τους για την έρευνα και την ανάπτυξη φαρμάκων στο κοινό και ζητούν να
τις εμπιστευθούμε ότι τα τεράστια κέρδη που αποκομίζουν (10-43% για τις
μεγαλύτερες εταιρείες) επιστρέφονται στη δημιουργία νέων φαρμάκων.
It’s high time to call the companies’ bluff—let them
show us the data on the investments in all their drugs on the market and let us
make a judgment based on the evidence.
Είναι
ο καιρός να καλέσουμε τις εταιρείες να μας δείξουν τα δεδομένα τους για τις
επενδύσεις σε όλα τους τα φάρμακα στην αγορά και να αποφασίσουμε με γνώμονα τις
ενδείξεις.
Despite
the fact that we do not lack policy proposals to bring down the price of high
drugs, the drug lobby has killed every attempt to
address the exorbitant price of drugs in the United States over the past few
decades, including in the negotiations over the Affordable Care Act and
Medicare Part D.
In the partisan world of Washington,
DC, there is one thing both
parties rely on and cherish—the largesse of the pharmaceutical industry.
Until
we address this political reality, we won’t see these mechanisms being
championed in any serious way anytime soon.
Παρά το γεγονός ότι δεν μας λείπουν
οι προτάσεις πολιτικής για να μειώσουμε τις τιμές των φαρμάκων, το φαρμακευτικό
lobby εξόντωσε κάθε προσπάθεια να
αντιμετωπισθεί η εξοργιστική τιμή των φαρμάκων στις ΗΠΑ τις τελευταίες
δεκαετίες συμπεριλαμβανομένων της affordable care act (νομικο πλαίσιο προνοιακής κάλυψης
στις ΗΠΑ) και της Medicare act.
Στο χώρο της πολιτικης στην Ουασινγκτον υπάρχει ένα πράγμα που και τα δύο
κόμματα βασίζονται – το μέγεθος της φαρμακοβιομηχανίας.
Εως ότου
αντιμετωπίσουμε αυτή την πολιτική πραγματικότητα, δεν θα δουμε αυτους τους
μηχανισμούς να αντιμετωπίζονται σύντομα.
In fact, drug companies are pushing ahead with
aggressive measures to further deregulate the industry and neuter the Food and
Drug Administration, which approves new medical products. Since the thalidomide
tragedy of the 1960s, the FDA has been able to require that companies show that
their drugs are both safe and effective before putting them on the market.
Στην
πραγματικότητα οι φαρμακευτικές εταιρείες πιέζουν με επιθετικά μέτρα να
απορρυθμίσουν περαιτέρω τη βιομηχανία και να εξουδετερώσουν τον FDA (Eθνικός Οργανισμός Φαρμάκων στις ΗΠΑ)
που εγκρίνει τα νέα ιατρθικά προϊόντα. Μετά την τραγωδία της θαλιδομίδης το
1960 το FDA
ήταν σε θέση να ζητά από
τις εταιρείες να αποδεικνύουν ότι τα φάρμακά τους είναι ασφαλή και
αποτελεσματικά πριν τα βάλουν στην αγορά.
However, even though the FDA approves 96 percent of
the drugs that come before it nowadays, the industry is pushing legislation to
water down the requirements for drug approval to make it even easier to get on
the market with less and less data.
Αν
και εγκρίνεται το 96% των φαρμάκων η βιομηχανία πιέζει να μειωθούν τα
προαπαιτουμενα για την έγκριση των φαρμάκων ώστε να βγαίνουν στην αγορά με
λιγότερα δεδομένα
. ..
Meanwhile, in the courts, conservative think tanks
like the Washington Legal Foundation and their Pharma allies are pushing the
free-speech rights of drug companies, which would allow them to make claims
about their products without sufficient evidence to prove that they are true,
as long as the claims are not proven false or misleading.
Two of these cases
have been successful this far, and should the Supreme Court take up a similar
case and rule as the lower courts have, the 1st Amendment may give drug companies
the right to get a drug approved on the narrowest of indications by the FDA and
then market the hell out of the drug for everything else as long as the claims
aren’t shown to be patently untrue.
Στα
δικαστήρια οι συντηρητικές ομάδες όπως το Νομικό ίδρυμα της Ουάσινγκτον και οι
σύμμαχοι τους φαρμακευτικές εταιρείες πιέζουν για την «ελευθερία του λόγου» των
εταιρειών που θα τους επέτρεπε ισχυρισμούς για τα προϊόντα τους χωρίς αρκετές
αποδείξεις αρκεί να μην αποδεικνύονται
ψεύτικοι ή παραπλανητικοί.
Δυο
από αυτές τις περιπτώσεις κερδήθηκαν στα δικαστήρια εως τώρα και εάν το Ανώτατο δικαστήριο
δικάσει κατά παρόμοιο τρόπο με τα κατώτερα δικαστήρια η 1η
Αναθεώρηση (αφορά στην 1η
αναθεώρηση του συντάγματος των ΗΠΑ)
μπορεί να δώσει στις φαρμακευτικές εταιρείες το δικαίωμα να εγκρίνουν
ένα φάρμακο με το ελάχιστο των απαιτήσεων του FDA και να κάνουν στην αγορά του φαρμάκου οποιοδήποτε ισχυρισμό φθάνει να μην είναι οπωσδήποτε ψευδής
With less and less evidence being required for FDA
approval, and with wider and wider latitude in what companies can claim about
the drugs they market, we may be returning to the pre-thalidomide days, when
opening one’s medicine cabinet was akin to a game of Russian roulette.
In a few
years, we’ll be living, and dying, with greater uncertainty about whether the
drugs we put in our bodies are actually safe and actually do any damn good.
Με
όλο και λιγότερα προαπαιτούμενα από το FDA για την έγκριση κυκλοφορίας των
φαρμάκων, και με όλο και μεγαλύτερο εύρος σχετικά με το τι μπορεί να ισχυρισθεί
μια εταιρεία για τα φάρμακα που ρίχνει στην αγορά μπορεί να γυρίσουμε πίσω στις
μέρες πριν τη θαλιδομίδη, όπου το να ανοιγει κανείς ιατρείο έμοιαζε με ρώσσικη
ρουλέττα.
Σε μερικά χρόνια θα ζουμε και θα πεθαίνουμε με μεγαλύτερη αβεβαιότητα
για το εάν τα φάρμακα που βάζουμε στο σώμα μας είναι πράγματι ασφαλή και εάν
κάνουν κάτι καλό..
When you
think about Martin Shkreli is this light, you realize he is small fry. Was what
he did stupid and greedy?
Yes.
But the bigger threat is still out there, and
with no significant opposition to stop Big Pharma’s march forward.
We all may
have been mad at Martin Shkreli, but what drug companies have in store for us
scares me to death.
Τι
νομίζετε τώρα για το Martin
Shkreli, όπως
καταλαβαίνετε είναι ένα πιτσιρίκι.
Ήταν βλάκας και άπληστος;
Ναι.
Αλλά η
μεγαλύτερη απειλή είναι ακόμη έξω και χωρίς σημαντική αντίσταση προκειμένου να
σταματήσει η πορεία της Μεγάλης Φαρμακοβιομηχανίας.
Μπορεί όλοι να γίναμε
έξαλλοι με το Shkreli αλλά
ότι ετοιμάζουν οι φαρμακοβιομηχανίες για μας με φοβίζει μέχρι θανάτου.
Gregg Gonsalves Twitter Gregg
Gonsalves is the co-director of the Yale Global Health Partnership, a
collaboration between the law and public health schools at the university.
He is a lecturer and research scholar at Yale
Law School
and completing his PhD at the Yale
School of Public Health.
Ο Gregg Gonsalves είναι διευθυντής στο Global Health Partnership μια συνεργασία μεταξύ
των σχολών νομικής και δημόσιας υγείας στο πανεπιστήμιο. Είναι ερευνητής στη
νομική Σχολή του Yale
και τελειώνει το PhD
του στη σχολή Δημόσιας
Υγείας του Yale.
Δικό μας
σχόλιο:
Καθώς είναι
εμφανές, οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες θα καταφέρουν να μας πουλήσουν -πολύ
ακριβά μάλιστα- το θάνατο, με κύριο επιχείρημα την ελευθερία του λόγου και με
αφορμή την άσκηση ιατρικής.
Καθώς η
κοινωνία είναι στην άγνοια, οι αντιστάσεις του ιατρικού κόσμου δεν υπήρξαν ποτέ
ισχυρές, και η ανάγκη κυριαρχεί ποιος θα μας σώσει από τα φάρμακά μας;
Εμφανής
είναι η ανάγκη ενεργών πολιτών και ασθενών που η φαρμακοβιομηχανία δεν θα
εξαγοράζει τη συναίνεση και τη σιωπή τους.
Να ελπίζουμε;;
