Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

DARAPRIM. Η ΕΚΤΟΞΕΥΣΗ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ ΕΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ. ΛΑΘΟΣ Η ΜΕΡΟΣ ΕΝΟΣ ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ; ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΧΕΙ Η ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΣΤΑ ΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΜΑΣ! Part of a Huge Problem - Turing Pharmaceuticals CEO Martin Shkreli.-


Mέρος ενός τεράστιου προβλήματος

Americans were outraged over his 5,000 percent price hike of a life-saving drug. 

They should see what Big Pharma has in store.

By 

Gregg GonsalvesTwitter

Turing Pharmaceuticals CEO Martin Shkreli.  
(Screencapture: CBS News)




































This week, the Internet’s object of hate was Martin Shkreli, the 32-year-old hedge-funder turned CEO of Turing Pharmaceuticals who jacked up the price of Daraprim, an old drug used to treat parasitic infections in the immunosuppressed, from $13.50 to $750 per pill. 
At first, Shkreli seemed to relish the controversy, taking to Twitter and various talk shows to defend his actions. 
But his tone-deaf justifications and brash, antagonistic tweets only fueled the backlash. 
Shkreli was denounced on Twitter as “human garbage,” “a monster,” and “a sociopath.” 
Politicians from Hillary Clinton and Bernie Sanders to Donald Trump called him out, and even the Pharmaceutical Research and Manufacturers Association of America (PhRMA) disassociated itself from him. 
Within a few days, Shkreli vowed to reduce the price of the drug—although that did not stop Internet activists from doxing Shkreli by posting his OK Cupid profile, home address, and phone number.
Αυτή την εβδομάδα το αντικείμενο μίσους στο διαδίκτυο ήταν ο 32 χρονος Martin Shkreli Ad Policyτης Turing Pharmaceuticals που εκσφενδόνισε την τιμή του Dapaprim  παλιου φαρμάκου για τη θεραπεία παρασιτικών λοιμώξεων στους ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς από τα $13.50 στα $750 ανά χάπι. 
Ο Shkreli μέσω του twitter και της συμμετοχής του σε διάφορα talh shows προσπάθησε να υπερασπίσει την πράξη του αλλά κατάφερε να ξεσηκώσει θύελλα. 
Χαρακτηρίστηκε στο twitter ως «ανθρώπινο σκουπίδι», «τέρας» και ψυχοπαθής. 
Πολιτικοί όπως η Χιλαρυ κλιντον και ο Μπέρνι Σαντερς και ο Ντόναλντ Τραμπ τον εγκάλεσαν και ακόμη και η εταιρεία Φαρμακευτικής έρευνας και παραγωγών των ΗΠΑ ξεχώρισε τη θέση της απέναντί του. 
Μεσα σε λίγες μέρες ο Shkreli υποσχέθηκε να μειώσει την τιμή του φαρμάκου κάτι που ωστόσο δεν σταμάτησε τους ακτιβιστές από το να ποστάρουν το προφίλ του τη διεύθυνση και το τηλέφωνό του.

Its tempting to declare that the Internet triumphed over Shkreli and, in turn, the pharmaceutical industry, but in reality the whole episode is only a tiny skirmish in a long-running battle that drug companies have been waging against the American people. 
Sadly, the American people are losing the fight—badly—and haven’t paid much attention to the hosing they are getting.
I am alive today because of drugs developed by US pharmaceutical companies. 
Since 1996, I’ve been taking antiretroviral therapy to keep HIV in check and will likely live to die a few decades from now from something other than AIDS. 
I understand the benefits—in a deep, personal sense—of research and development on new medical products. But being grateful for the pills that keep me alive doesn’t mean I owe the industry unquestioning allegiance. 
For all the good they do, the US pharmaceutical industry is shafting the American public in two ways: with costly consequences and with potentially deadly effects.
Είναι ελκυστικό να δηλώσει κανείς ότι το Ιντερνετ θριάμβευσε έναντι του Shkreli και κατά συνέπεια έναντι της φαρμακοβιομηχανίας αλλά στην πραγματικότητα το όλο επεισόδια δεν είναι παρά μια μικρή αψιμαχία σε μια μακρόχρονη μάχη της φαρμακοβιομηχανίας ενάντια στον Αμερικανικό λαό. 
Δυστυχώς  οι Αμερικανοί χάνουν άσχημα τη μάχη –και δεν έχουν δώσει και πολλή προσοχή. 
Είμαι σήμερα ζωντανός λόγω των φαρμάκων που ανέπτυξαν οι φαρμακευτικές εταιρείες των ΗΠΑ. 
Παίρνω αντιρετροϊκή θεραπεία για να κρατώ υπό έλεγχο τον HIV και θα ζήσω για να πεθάνω μερικές δεκαετίες μετά από κάτι άλλο από το AIDS
Καταλαβαίνω τα  πλεονεκτήματα –σε μια βαθειά προσωπική αίσθηση- της έρευνας και της ανάπτυξης νέων ιατρικών προϊόντων. 
Αλλά το να είμαι ευγνώμων για τα χάπια που με κρατούν ζωντανό δεν σημαίνει ότι οφείλω στη φαρμακοβιομηχανία τυφλή υποταγή. 
Για όλο το καλό που κάνει η Αμερικανική φαρμακοβιομηχανία επιφέρει στον κόσμο υψηλού κόστους συνέπειες και πιθανά θανατηφόρες παρενέργειες. 

The US pays the highest drug prices in the world, spending about $1,000 per person per year.
Οι ΗΠΑ πληρώνουν τις ακριβότερες τιμές φαρμάκων στον κόσμο ξοδεύοντας περίπου 1,000$ ανά άτομο ανά χρόνο
The justification for these high prices is always that this is the cost of innovation, something Shkreli also cited in defense of his 5,000 percent price hike. 
New drugs tomorrow require private investment today. 
However, this claim is almost entirely unverified. 
Most companies refuse to disclose their research-and-development costs to the public and ask that we take it on faith that the massive profits they receive (between 10 and 43 percent for the largest pharmaceutical companies) are being plowed back into generating new medicines.
H δικαιολογία γι αυτές τις υψηλές τιμές είναι πάντα ότι αυτό είναι το κόστος της καινοτομίας, κάτι που ο Shkreli ισχυρίσθηκε προς υπεράσπιση της κατά 5.000% αύξησης της τιμής. 
Τα νέα φάρμακα του αύριο απαιτούν επενδύσεις σήμερα. 
Ωστόσο αυτός ο ισχυρισμός δεν επαληθεύεται εξ ολοκλήρου. 
Οι περισσότερες εταιρείες αρνούνται να αποκαλύψουν τα κόστη τους για την έρευνα και την ανάπτυξη φαρμάκων στο κοινό και ζητούν να τις εμπιστευθούμε ότι τα τεράστια κέρδη που αποκομίζουν (10-43% για τις μεγαλύτερες εταιρείες) επιστρέφονται στη δημιουργία νέων φαρμάκων.

It’s high time to call the companies’ bluff—let them show us the data on the investments in all their drugs on the market and let us make a judgment based on the evidence.
Είναι ο καιρός να καλέσουμε τις εταιρείες να μας δείξουν τα δεδομένα τους για τις επενδύσεις σε όλα τους τα φάρμακα στην αγορά και να αποφασίσουμε με γνώμονα τις ενδείξεις.

Despite the fact that we do not lack policy proposals to bring down the price of high drugs,    the drug lobby has killed every attempt to address the exorbitant price of drugs in the United States over the past few decades, including in the negotiations over the Affordable Care Act and Medicare Part D. 
In the partisan world of Washington, DC, there is one thing both parties rely on and cherish—the largesse of the pharmaceutical industry. 
Until we address this political reality, we won’t see these mechanisms being championed in any serious way anytime soon.
Παρά το γεγονός ότι δεν μας λείπουν οι προτάσεις πολιτικής για να μειώσουμε τις τιμές των φαρμάκων, το φαρμακευτικό lobby εξόντωσε κάθε προσπάθεια να αντιμετωπισθεί η εξοργιστική τιμή των φαρμάκων στις ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες συμπεριλαμβανομένων της affordable care act (νομικο πλαίσιο προνοιακής κάλυψης στις ΗΠΑ) και της Medicare act
Στο χώρο της πολιτικης στην Ουασινγκτον υπάρχει ένα πράγμα που και τα δύο κόμματα βασίζονται – το μέγεθος της φαρμακοβιομηχανίας. 
Εως ότου αντιμετωπίσουμε αυτή την πολιτική πραγματικότητα, δεν θα δουμε αυτους τους μηχανισμούς να αντιμετωπίζονται σύντομα.

In fact, drug companies are pushing ahead with aggressive measures to further deregulate the industry and neuter the Food and Drug Administration, which approves new medical products. Since the thalidomide tragedy of the 1960s, the FDA has been able to require that companies show that their drugs are both safe and effective before putting them on the market.
Στην πραγματικότητα οι φαρμακευτικές εταιρείες πιέζουν με επιθετικά μέτρα να απορρυθμίσουν περαιτέρω τη βιομηχανία και να εξουδετερώσουν τον FDA (Eθνικός Οργανισμός Φαρμάκων στις ΗΠΑ) που εγκρίνει τα νέα ιατρθικά προϊόντα. Μετά την τραγωδία της θαλιδομίδης το 1960 το FDA ήταν σε θέση να ζητά από τις εταιρείες να αποδεικνύουν ότι τα φάρμακά τους είναι ασφαλή και αποτελεσματικά πριν τα βάλουν στην αγορά.

However, even though the FDA approves 96 percent of the drugs that come before it nowadays, the industry is pushing legislation to water down the requirements for drug approval to make it even easier to get on the market with less and less data.
Αν και εγκρίνεται το 96% των φαρμάκων η βιομηχανία πιέζει να μειωθούν τα προαπαιτουμενα για την έγκριση των φαρμάκων ώστε να βγαίνουν στην αγορά με λιγότερα δεδομένα

. ..
Meanwhile, in the courts, conservative think tanks like the Washington Legal Foundation and their Pharma allies are pushing the free-speech rights of drug companies, which would allow them to make claims about their products without sufficient evidence to prove that they are true, as long as the claims are not proven false or misleading. 
Two of these cases have been successful this far, and should the Supreme Court take up a similar case and rule as the lower courts have, the 1st Amendment may give drug companies the right to get a drug approved on the narrowest of indications by the FDA and then market the hell out of the drug for everything else as long as the claims aren’t shown to be patently untrue.
Στα δικαστήρια οι συντηρητικές ομάδες όπως το Νομικό ίδρυμα της Ουάσινγκτον και οι σύμμαχοι τους φαρμακευτικές εταιρείες πιέζουν για την «ελευθερία του λόγου» των εταιρειών που θα τους επέτρεπε ισχυρισμούς για τα προϊόντα τους χωρίς αρκετές αποδείξεις αρκεί να μην αποδεικνύονται  ψεύτικοι ή  παραπλανητικοί. 
Δυο από αυτές τις περιπτώσεις κερδήθηκαν στα δικαστήρια  εως τώρα και εάν το Ανώτατο δικαστήριο δικάσει κατά παρόμοιο τρόπο με τα κατώτερα δικαστήρια η 1η Αναθεώρηση (αφορά στην 1η αναθεώρηση του συντάγματος των ΗΠΑ)  μπορεί να δώσει στις φαρμακευτικές εταιρείες το δικαίωμα να εγκρίνουν ένα φάρμακο με το ελάχιστο των απαιτήσεων του FDA και να κάνουν στην αγορά του φαρμάκου οποιοδήποτε ισχυρισμό φθάνει να μην είναι οπωσδήποτε ψευδής 

With less and less evidence being required for FDA approval, and with wider and wider latitude in what companies can claim about the drugs they market, we may be returning to the pre-thalidomide days, when opening one’s medicine cabinet was akin to a game of Russian roulette. 
In a few years, we’ll be living, and dying, with greater uncertainty about whether the drugs we put in our bodies are actually safe and actually do any damn good.
Με όλο και λιγότερα προαπαιτούμενα από το FDA για την έγκριση κυκλοφορίας των φαρμάκων, και με όλο και μεγαλύτερο εύρος σχετικά με το τι μπορεί να ισχυρισθεί μια εταιρεία για τα φάρμακα που ρίχνει στην αγορά μπορεί να γυρίσουμε πίσω στις μέρες πριν τη θαλιδομίδη, όπου το να ανοιγει κανείς ιατρείο έμοιαζε με ρώσσικη ρουλέττα. 
Σε μερικά χρόνια θα ζουμε και θα πεθαίνουμε με μεγαλύτερη αβεβαιότητα για το εάν τα φάρμακα που βάζουμε στο σώμα μας είναι πράγματι ασφαλή και εάν κάνουν κάτι καλό..

When you think about Martin Shkreli is this light, you realize he is small fry. Was what he did stupid and greedy? 
Yes. 
But the bigger threat is still out there, and with no significant opposition to stop Big Pharma’s march forward. 
We all may have been mad at Martin Shkreli, but what drug companies have in store for us scares me to death.
Τι νομίζετε τώρα για το Martin Shkreli, όπως καταλαβαίνετε είναι ένα πιτσιρίκι. 
Ήταν βλάκας και άπληστος; 
Ναι. 
Αλλά η μεγαλύτερη απειλή είναι ακόμη έξω και χωρίς σημαντική αντίσταση προκειμένου να σταματήσει η πορεία της Μεγάλης Φαρμακοβιομηχανίας. 
Μπορεί όλοι να γίναμε έξαλλοι με το Shkreli αλλά ότι ετοιμάζουν οι φαρμακοβιομηχανίες για μας με φοβίζει μέχρι θανάτου. 

Gregg Gonsalves Twitter Gregg Gonsalves is the co-director of the Yale Global Health Partnership, a collaboration between the law and public health schools at the university. He is a lecturer and research scholar at Yale Law School and completing his PhD at the Yale School of Public Health.
Ο Gregg Gonsalves είναι διευθυντής στο Global Health Partnership μια συνεργασία μεταξύ των σχολών νομικής και δημόσιας υγείας στο πανεπιστήμιο. Είναι ερευνητής στη νομική Σχολή του Yale και τελειώνει το PhD  του στη σχολή Δημόσιας Υγείας του Yale.

Δικό μας σχόλιο:
Καθώς είναι εμφανές, οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες θα καταφέρουν να μας πουλήσουν -πολύ ακριβά μάλιστα- το θάνατο, με κύριο επιχείρημα την ελευθερία του λόγου και με αφορμή την άσκηση ιατρικής. 

Καθώς η κοινωνία είναι στην άγνοια, οι αντιστάσεις του ιατρικού κόσμου δεν υπήρξαν ποτέ ισχυρές, και η ανάγκη κυριαρχεί ποιος θα μας σώσει από τα φάρμακά μας;

Εμφανής είναι η ανάγκη ενεργών πολιτών και ασθενών που η φαρμακοβιομηχανία δεν θα εξαγοράζει τη συναίνεση και τη σιωπή τους. 

Να ελπίζουμε;;

Τρίκαλα 26/9/2015 ψήφισμα που βγήκε από τη Γενική Συνέλευση της Πανελλαδικής Οικογιορτής στα Τρίκαλα

ΨΗΦΙΣΜΑ

-         STOP στις συμφωνίες TTIP,CETA, TiSA!

-         STOP στα Μεταλλαγμένα και τη Βιοπειρατία!

-         ΝΑΙ στο δίκαιο εμπόριο, τη προστασία του Περιβάλλοντος και του Κλίματος, τη προστασία των Κοινωνικών Δικαιωμάτων, των Κοινωνικών και Συλλογικών Αγαθών και των Εργαζομένων!

-         ΝΑΙ στην ελευθερία των Σπόρων και τη Βιοποικιλότητα!

Η Γενική Συνέλευση των συμμετεχόντων παραγωγών, χειροτεχνών και συλλογικοτήτων της 22ας Πανελλαδικής Γιορτής Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας στα Τρίκαλα, ενώνοντας τη φωνή της μαζί με την Ελληνική και Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία των Κοινωνικών Οργανώσεων των Πολιτών, δηλώνει την αντίθεσή της στις μυστικές ληστρικές εμπορικές συμφωνίες της ΕΕ με τις ΗΠΑ και τα άλλα κράτη TTIP, CETA, TiSA, TPP.

Αυτές οι διακρατικές συμφωνίες για τη διευκόλυνση του εμπορίου και των επενδύσεων απειλούν τους λαούς και τις τοπικές κοινωνίες, τις δημόσιες και δημοτικές υπηρεσίες, τα κοινωνικά και συλλογικά αγαθά, τη διατροφική επάρκεια και ασφάλεια, το περιβάλλον, το κλίμα και τη μείωση των εκπομπών του διοξειδίου.

Απειλούν ιδιαίτερα την αγροτική γεωργία και τη βιοποικιλότητα των σπόρων και των ζώων, τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, την υγεία του πληθυσμού, τα προσωπικά μας δεδομένα, τον έλεγχο της ροής των κεφαλαίων και των πιστώσεων.

Απειλούν τέλος τη διαφάνεια, τον κοινωνικό έλεγχο, τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών και τη συμμετοχή τους στη διαμόρφωση των συνθηκών ζωής τους.

Αυτές οι διαπραγματεύσεις-συμφωνίες δεν είναι μεταξύ ανταγωνιζόμενων εμπορικών εταίρων, αλλά αποτελούν επίθεση κατά των ευρωπαϊκών και των άλλων τοπικών κοινωνιών εκ μέρους των πολυεθνικών επιχειρήσεων, οι οποίες επιδιώκουν την άρση των φραγμών και των ρυθμίσεων που μειώνουν τα κέρδη τους και ανάγουν στο ίδιο νομικό επίπεδο τις εταιρείες και τα κράτη σε διαιτητικά δικαστήρια.

Δηλώνουμε τη συμμετοχή μας στο ελληνικό και πανευρωπαϊκό κίνημα πολιτών ενάντια σε αυτές τις συμφωνίες και ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την ενδογενή παραγωγή υγιεινών διατροφικών και χρηστικών προϊόντων για τον ντόπιο πληθυσμό και ταυτόχρονα για έναν αγροδιατροφικό τομέα, που στηριζόμενος στους ντόπιους φυτογενετικούς πόρους, θα συμβάλει αποφασιστικά στο ξεπέρασμα της κρίσης και στην οικονομική αυτοδυναμία της χώρας.

-         Δηλώνουμε τη θέλησή μας να αγωνισθούμε για να παραμείνουν τα σχέδια των πολυεθνικών μόνο σχέδια!

-         Απαιτούμε από την ελληνική Κυβέρνηση να βάλει βέτο σε αυτές τις συμφωνίες της ΕΕ, όσο είναι καιρός!

-         Απαιτούμε επίσης από την ελληνική κυβέρνηση να νομοθετήσει άμεσα την απαγόρευση των μεταλλαγμένων στηριζόμενη στην Αρχή της Προφύλαξης από τους πιθανούς κινδύνους τους!

Geneva, 25 September 2015 BRIEFER: Adrian Edwards, UNHCR Spokesperson Additional Speaker for topic one: Amin Awad, Director UNHCR Bureau for Middle East & N.Africa / Regional Refugee Coordinator for the Syria Region / Ενημέρωση από: Adrian Edwards, Εκπρόσωπο Τύπου της Υ.Α. Επιπλέον ομιλητής για το θέμα: Amin Awad, Διευθυντής τους Γραφείου της Υ.Α. για τη Μέση Ανατολή και τη Ν. Αφρική / Περιφερειακός Συντονιστής για Θέματα Προσφύγων στην Περιοχή της Συρίας
















UNHCR Greece
Public Information Unit
12 Tagiapiera str.
115 25 Athens
Tel +30 210 6726462-3
Fax +30 210 6756800
www.unhcr.gr
@unhcrgreece
 


Ενημέρωση από: Adrian Edwards, Εκπρόσωπο Τύπου της Υ.Α.
Επιπλέον ομιλητής για το θέμα: Amin Awad, Διευθυντής τους Γραφείου της Υ.Α. για τη Μέση Ανατολή και τη Ν. Αφρική / Περιφερειακός Συντονιστής για Θέματα Προσφύγων στην Περιοχή της Συρίας 

1.  Ύπατη Αρμοστεία ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες: Επτά παράγοντες πίσω από την μετακίνηση των Σύρων προσφύγων προς την Ευρώπη
Περίληψη των δηλώσεων της Εκπροσώπου Τύπου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Υ.Α.) σε συνέντευξη Τύπου στο Palais des Nations στη Γενεύη. Περαιτέρω πληροφορίες είναι διαθέσιμες στις ιστοσελίδες της Υ.Α., unhcr.gr και unhcr.org, στις οποίες αναρτώνται τακτικά ενημερωτικά δελτία, τις ημέρες που δεν διεξάγεται συνέντευξη Τύπου.

1.    Ύπατη Αρμοστεία ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες: Επτά παράγοντες πίσω από την μετακίνηση των Σύρων προσφύγων προς την Ευρώπη

Ενώ πάνω από 4.000.000 πρόσφυγες από τη Συρία βρίσκονται σε χώρες που συνορεύουν με τη Συρία, τους τελευταίους μήνες βλέπουμε μια αύξηση του αριθμού των Σύρων που αναζητούν καταφύγιο αλλού – από το 2011 έχουν υποβληθεί σχεδόν 429.000 αιτήσεις ασύλου από Σύρους στην Ευρώπη. 
Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Υ.Α.) διεξάγει συνεχή παρακολούθηση, αξιολογήσεις, έρευνες, ομαδικές συζητήσεις και έχει καθημερινή επαφή με τους πρόσφυγες στην Ιορδανία, το Λίβανο, την Αίγυπτο και το Ιράκ, στη βάση των οποίων έχει εντοπίσει επτά βασικούς παράγοντες πίσω από αυτό το φαινόμενο. 
Οι πληροφορίες που συγκεντρώνονται εδώ αφορούν κυρίως τους Σύρους που ζουν ως πρόσφυγες στην περιοχή γύρω από τη Συρία, παρά τους ανθρώπους που διαφεύγουν απευθείας από τη Συρία. (Βλ. την Ανακοίνωση Τύπου της Υ.Α. στις 8 Σεπτεμβρίου 2015 σχετικά με τους λόγους που οδηγούν σε φυγή απευθείας από τη Συρία.)

Απώλεια της ελπίδας
Καθώς η κρίση της Συρίας διανύει πλέον το πέμπτο έτος της και δεν υπάρχει καμία ένδειξη στον ορίζοντα για εξεύρεση λύσης, η ελπίδα σβήνει για πολλούς πρόσφυγες. 
Τα συναισθήματα αβεβαιότητας για το μέλλον επιδεινώνονται από τις άθλιες συνθήκες, οδηγώντας σε ένα αίσθημα απελπισίας και απόγνωσης.

Υψηλό κόστος διαβίωσης / Εμβάθυνση της φτώχειας
Οι πρόσφυγες στο Λίβανο αναφέρουν το υψηλό κόστος ζωής ως παράγοντα στην απόφασή τους για το αν θα μείνουν ή θα φύγουν. 
Στην Αίγυπτο, οι πρόσφυγες λένε ότι είναι όλο και πιο δύσκολο να πληρώσουν το ενοίκιό τους, να διαχειριστούν τα μεγάλα χρέη τους και να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. 
Στην Ιορδανία, οι άνθρωποι που έχουν γνωστούς που έχουν φύγει, αναφέρουν την αδυναμία τους να συντηρήσουν την οικογένειά τους ως τον πιο συνηθισμένο λόγο γι αυτό.

Επίσης, το σωρευτικό αποτέλεσμα των τεσσάρων ετών στην εξορία με περιορισμένη πρόσβαση σε νόμιμη απασχόληση αναφέρεται ως μία αιτία. 
Σε πολλές περιπτώσεις οι πρόσφυγες έχουν δει από καιρό τις αποταμιεύσεις τους να εξαντλούνται, έχουν πουλήσει τα τιμαλφή τους και ζουν σε άθλιες συνθήκες σε ολόκληρη την περιοχή, παλεύοντας να πληρώσουν το ενοίκιο, να θρέψουν τις οικογένειές τους, καθώς και να καλύψουν βασικές τους ανάγκες.

Περιορισμένες ευκαιρίες βιοπορισμού
Χωρίς τη δυνατότητα να εργαστούν, πολλοί πρόσφυγες αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα. Η έλλειψη ευκαιριών βιοπορισμού ή πρόσβασης στην επίσημη αγορά εργασίας αναφέρθηκε ως πρόβλημα από πρόσφυγες στο Λίβανο, την Αίγυπτο και την Ιορδανία. 
Σύροι πρόσφυγες στο Ιράκ λένε ότι ο μεγάλος αριθμός των εσωτερικά εκτοπισμένων  έχει αυξήσει τον ανταγωνισμό για τις θέσεις εργασίας στην περιοχή του Κουρδιστάν. 
Εν τω μεταξύ, οι ευκαιρίες για απασχόληση στα εργοτάξια στην περιοχή έχουν εξαντληθεί με την πτώση των τιμών του πετρελαίου.
Η έλλειψη πρόσβασης σε νόμιμη εργασία αναγκάζει τους πρόσφυγες - στην απελπισμένη προσπάθειά τους να συντηρήσουν τον εαυτό τους - να καταφεύγουν σε παράτυπη απασχόληση – εκθέτοντας τον εαυτό τους σε κίνδυνο εκμετάλλευσης, εργασίας σε επισφαλείς συνθήκες ή  παρακράτησης του μισθού τους από αδίστακτους εργοδότες. 
Αν διαπιστωθεί ότι εργάζονται παράνομα, κάποιοι πρόσφυγες αντιμετωπίζουν κυρώσεις, όπως για παράδειγμα στην Ιορδανία, όπου μπορεί να επιστραφούν σε καταυλισμό.
Σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς στο Λίβανο, οι πρόσφυγες πρέπει κατά την ανανέωση του καθεστώς παραμονής τους, να υπογράψουν μια δήλωση ότι δεν θα εργαστούν.

Ελλείψεις στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας
Τα προγράμματα ανθρωπιστικής βοήθειας για τους πρόσφυγες και τις κοινότητες υποδοχής στην περιοχή μαστίζονται από χρόνιες ελλείψεις χρηματοδότησης. 
Το τρέχον Περιφερειακό Σχέδιο για τους Πρόσφυγες και την Αποκατάσταση στη Συρία (Regional Refugee and Resilience Plan, 3RP) για το 2015 χρηματοδοτείται μόνο κατά 41%, κάτι που σημαίνει περικοπές στην επισιτιστική βοήθεια για χιλιάδες πρόσφυγες, ενώ όσοι την λαμβάνουν ακόμα θα πρέπει να επιβιώσουν με μόλις 0,45-0,50 δολάρια την ημέρα. 
Πολλοί πρόσφυγες στην Ιορδανία ανέφεραν στην Υ.Α. ότι οι περικοπές στην επισιτιστική βοήθεια του Παγκόσμιου Προγράμματος Σίτισης ήταν η τελευταία σταγόνα στην απόφασή τους να εγκαταλείψουν τη χώρα. 
Καθώς δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες δεν λαμβάνουν παροχή βοήθειας σε μετρητά, βυθίζονται όλο και βαθύτερα στο χρέος. 
Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι υιοθετούν επιβλαβείς πρακτικές για να τα βγάλουν πέρα – όπως η επαιτεία, η παιδική εργασία και η αυξημένη λήψη δανείων. 
Η συρρίκνωση της ανθρωπιστικής βοήθειας αναφέρθηκε από τους πρόσφυγες στο Ιράκ, την Ιορδανία, το Λίβανο και την Αίγυπτο ως πηγή απελπισίας και παράγοντας για την περαιτέρω μετακίνησή τους.
Στην Ιορδανία, η ανεπαρκής χρηματοδότηση έχει σαν αποτέλεσμα να χάνουν οι πρόσφυγες την ελεύθερη πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη. 
Έτσι, το 58,3 τοις εκατό των ενηλίκων με χρόνιες παθήσεις δεν έχουν φάρμακα ή ιατρικές υπηρεσίες, ενώ το 2014 το ποσοστό αυτό ήταν 23 τοις εκατό. 
Υπάρχει επίσης μια σημαντική μείωση της πρόσβασης σε θεραπευτική και προληπτική περίθαλψη.

Εμπόδια στην ανανέωση της νόμιμης διαμονής
Στο Λίβανο, οι νέοι κανονισμοί για τους πρόσφυγες από τη Συρία έχουν καταστήσει δυσκολότερη την πρόσβαση στο άσυλο για τους Σύρους, και όλο και περισσότερο Σύροι διέρχονται μέσω του Λιβάνου προς την Τουρκία. 
Όσοι πρόσφυγες βρίσκονται  ήδη στη χώρα πρέπει να πληρώνουν 200 δολάρια ετησίως για να ανανεώσουν την άδεια παραμονής τους. 
Καλούνται να υπογράψουν μια δήλωση ότι δεν θα εργάζονται και να υποβάλλουν επικυρωμένο συμφωνητικό μίσθωσης. 
Πολλοί πρόσφυγες φοβούνται ότι θα συλληφθούν ή θα κρατηθούν και αισθάνονται ευάλωτοι καθώς έχει λήξει η θεώρηση της άδειας παραμονής τους.
Στην Ιορδανία, μια διαδικασία επαλήθευσης στο πλαίσιο των πόλεων, που ξεκίνησαν οι αρχές από τις αρχές Φεβρουαρίου ώστε να διασφαλίσουν ότι όλοι οι Σύροι που διαμένουν εκτός των καταυλισμών  εφοδιάζονται με ένα νέο έγγραφο ταυτοποίησης για την πρόσβασή τους σε υπηρεσίες, αντιμετώπισε μια σειρά από προκλήσεις. 
Το κόστος λήψης ενός πιστοποιητικού υγείας (30 δηνάρια Ιορδανίας / 42 δολάρια για όσους είναι άνω των 12 ετών) ως μέρος της διαδικασίας αυτής, μπορεί να είναι απαγορευτικό.

Περιορισμένες ευκαιρίες εκπαίδευσης
Οι περιορισμένες ευκαιρίες εκπαίδευσης αναφέρθηκαν ως πρόβλημα για τους πρόσφυγες στην Ιορδανία, την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ιράκ. 
Η εκπαίδευση χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης μεταξύ των Σύρων, οι οποίοι απολάμβαναν δωρεάν και υποχρεωτική εκπαίδευση στην πατρίδα τους πριν από τον πόλεμο. 
Οι επιδεινούμενες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες στην εξορία έχουν καταστροφικές συνέπειες για την εκπαίδευσή τους. 
Στην Ιορδανία, περίπου το 20 τοις εκατό των παιδιών εγκαταλείπουν το σχολείο για να εργαστούν, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις τα κορίτσια εξαναγκάζονται σε πρόωρο γάμο. 
Περίπου 90.000 παιδιά σχολικής ηλικίας από τη Συρία δεν έχουν καμία επίσημη εκπαίδευση, με τα 30.000 από αυτά να έχουν πρόσβαση σε άτυπη εκπαίδευση και τα υπόλοιπα σε καμία.

Στο Λίβανο, όπου η εκπαίδευση είναι δωρεάν για τους Σύρους σε ένα σύστημα με δύο βάρδιες, πολλά παιδιά δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν ή βρίσκουν το νέο πρόγραμμα σπουδών πάρα πολύ δύσκολο, καθώς ταυτόχρονα εργάζονται για να στηρίξουν τις οικογένειές τους. 
Ενώ το Υπουργείο Παιδείας έχει αυξήσει κατά 100% τον αριθμό των θέσεων για τα παιδιά της Συρίας (δηλαδή, 200.000 θέσεις κατά το σχολικό έτος 2015-2016), άλλα 200.000 παιδιά της Συρίας θα μείνουν έξω από το σχολείο αυτή τη χρονιά.

Σε ολόκληρη την περιοχή, η νέα γενιά της Συρίας στερείται την τριτοβάθμια εκπαίδευση και χάνει την ελπίδα της για το μέλλον.

Αίσθηση ανασφάλειας στο Ιράκ
Η πλειοψηφία των εκτοπισμένων Ιρακινών που κινούνταν έξω από το Ιράκ με τους οποίους μίλησε η Υ.Α., ανέφερε ότι ένιωθε ανασφάλεια στη χώρα. 
Πολλοί άνθρωποι που προέρχονται από μειονοτικές ομάδες έχουν αναφέρει στην Υ.Α. ότι βλέπουν τη μετανάστευση ως το κλειδί για τη σωματική τους ακεραιότητα και ασφάλεια.

ΤΕΛΟΣ
Για περισσότερες σχετικές πληροφορίες, παρακαλούμε επικοινωνήστε με:
Καίτη Κεχαγιόγλου, Υπεύθυνη Τομέα Επικοινωνίας και Ενημέρωσης, (+30) 6940277485, e-mail: kehayioy@unhcr.org
Στέλλα Νάνου, Βοηθό Τομέα Επικοινωνίας και Ενημέρωσης, (+30) 6937934515, e-mail: nanou@unhcr.org

Ιστοσελίδες: www.unhcr.gr (Ελληνικά) /  www.unhcr.org (Αγγλικά)
                    www.unhcr.gr/refugeestories  / www.1againstracism.gr
                       
Ακολουθήστε μας:




Geneva, 25 September 2015 

BRIEFER: Adrian Edwards, UNHCR Spokesperson

Additional Speaker for topic one: Amin Awad, Director UNHCR Bureau for Middle East & N.Africa / Regional Refugee Coordinator for the Syria Region

TOPICS:

1-         UNHCR: Seven factors behind movement of Syrian refugees to Europe

2-         UNHCR regrets expulsions from Luhansk region of Ukraine

 

This is a summary of what was said by the UNHCR spokesperson at today’s Palais des Nations press briefing in Geneva. 

 

1.         UNHCR: Seven factors identified in movement of Syrian refugees to Europe

While more than 4 million Syrian refugees are in countries neighbouring Syria, recent months have seen an increase in the number of Syrians seeking refuge further afield – there have been almost 429,000 asylum applications by Syrians in Europe since 2011.  Based on ongoing monitoring and assessments, surveys, focus group discussions, and daily interaction with refugees in Jordan, Lebanon, Egypt and Iraq, UNHCR has identified seven principal factors behind this. 

The information gathered here mainly applies to Syrians living as refugees in the region, rather than people moving directly out of Syria. 

( See UNHCR briefing note of 8 September 2015 on drivers out of Syria.)

Loss of hope

With Syria's crisis now into its fifth year and no sign of a solution in sight, hope is dwindling for many refugees.  

Feelings of uncertainty about the future are compounded by miserable conditions, fuelling a sense of despair and desperation. 

High costs of living/Deepening poverty

Refugees in Lebanon cite the high cost of living as a factor in deciding to stay or go. 

In Egypt, refugees say it is getting harder to pay rent, manage high levels of indebtedness and afford their basic needs.  

In Jordan, the inability to provide for one's family was the most common reason cited by people who knew someone who had left.

The cumulative effect of four years in exile with restricted access to legal employment was also said to be taking its toll.  

In many cases savings are long depleted, precious valuables have been sold off and many refugees across the region live in miserable conditions, struggling to pay rent, feed their families, and cover their basic needs. 

Limited livelihood opportunities

Without ability to work, many refugees struggle to make a living. 

Lack of livelihood opportunities or access to the formal labour market was cited as a problem by refugees in Lebanon, Egypt and Jordan. 

Syrian refugees in Iraq say the large number of internally displaced people has increased competition for jobs in the Kurdistan region of the country. 

Meanwhile, work on construction sites in the region has dried up with the drop in oil prices.

The lack of access to legal work leads refugees, desperate to provide for themselves, to resort to informal employment – risking exploitation, working in unsafe conditions or having payment withheld by unscrupulous employers.  

If caught working illegally, some refugees face sanctions, for example in Jordan being returned to a camp.  

Under new regulations in Lebanon, refugees must sign a pledge not to work when renewing their residency status.

Aid shortfalls  

Aid programmes for refugees and host communities in the region have been plagued by chronic funding shortages.

The current inter-agency Syrian regional refugee and resilience (3RP) plan for 2015 is only 41% funded, which has meant cuts in food aid for thousands of refugees, and those that get it having to survive on US$0.45-0.50 a day.  

Many refugees in Jordan told UNHCR the WFP food aid cuts were the last straw in their decision to leave the country. 

Tens of thousands miss out on cash assistance, sinking deeper into debt.  

As a result people resort to negative coping strategies – including begging, child labour, and increased indebtedness.  

Shrinking humanitarian aid was cited by refugees in Iraq, Jordan, Lebanon and Egypt as cause of desperation and a driver of onward movement.

In Jordan, inadequate funding has seen refugees losing free access to healthcare.  

As a result, 58.3 per cent of adults with chronic conditions do without medicine or health services, up from 23 per cent in 2014. 

There is also a marked decrease in access to curative and preventative health care. 

Hurdles to renew legal residency 

In Lebanon, new regulations for Syrian refugees have made it harder for Syrians to access asylum, and increasingly Syrians transit through Lebanon to Turkey.  

Refugees already in the country must pay US$200 per year to renew their stay. 

They are required to sign a pledge not to work and they must present a certified lease agreement.   

Many refugees are fearful of arrest or detention and feel vulnerable because of lapsed residency visas. 

In Jordan, an urban verification exercise launched by the authorities in February to ensure that all Syrians residing outside of camps are issued with a new identity document to access services presents a number of challenges. 

The cost of obtaining a health certificate (JD30/US$42 for those over 12 years of age) as part of the process can be prohibitive.  

Scant education opportunities

Limited education opportunities were cited as a problem for refugees in Jordan, Egypt, Lebanon and Iraq.  

Education is highly valued among Syrians, who enjoyed free and mandatory schooling at home before the war. 

The worsening conditions that refugees face in exile are having a devastating impact on the education of refugees.  

In Jordan, some 20 per cent of children are abandoning school in order to work and in some cases girls are being forced into early marriage.  

Some 90,000 Syrians of school age have no formal education, with 30,000 of those accessing informal education and the rest missing out completely. 

In Lebanon, where education is free to Syrians in a two-shift system, many children struggle to attend or find the new curriculum too difficult while at the same time working to support their families. 

While the Ministry of Education has increased by 100% the number of places for Syrian children (that is, 200,000 in the 2015/2016 school year), another 200,000 Syrian children will be out of school this year. 

Across the region, Syrian youth are missing out on tertiary education and losing hope about their future. 

Feeling unsafe in Iraq 

The majority of displaced Iraqis UNHCR spoke to who were travelling outside Iraq reported feeling unsafe in the country.  

Many people from minority groups have told UNHCR they see migration as the key to their physical safety. 

For more information on this topic, please contact:

In Amman, Helene Daubelcour on mobile +962 79 889 1307

In Beirut, Dana Sleiman on mobile +961 71 910 626

In Damascus, Firas Al-Khateeb on mobile +963 930 40 3228

In Geneva, Adrian Edwards on mobile + 41 79 557 9120

In Geneva, Ariane Rummery on mobile +41 79 200 7617

 

2. UNHCR regrets decision to expel its staff from Luhansk region of Ukraine, appeals to unhindered access

On Wednesday, the authorities of the self-proclaimed Luhansk People's Republic in eastern Ukraine, decided to expel with immediate effect the international staff of humanitarian agencies, including UNHCR, from the areas they control.

UNHCR deeply regrets this measure, which comes at a critical time as harsher winter weather is about to hit the region. 

We hope that this decision can be reviewed and that our work can resume as soon as possible, in cooperation with all parties concerned. 

More than two million Ukrainians have been displaced internally and externally since the beginning of the conflict and they are in need of food, shelter, healthcare and other essential assistance. 

Furthermore, people in the areas affected by the conflict have been severely impacted by the destruction of housing and infrastructure, as well as by the breakdown of services. Many of them are trapped and isolated.

Assistance should reach people affected where they are, to avoid further hardship and prevent displacement. 

As winter approaches, humanitarian assistance will need to be scaled up. 

Acknowledging that humanitarian assistance is also being provided by other actors, UNHCR is ready to play its part, in particular by contributing much needed shelter assistance. 

UNHCR calls on all relevant actors to grant full humanitarian access to people in need in eastern Ukraine and to facilitate the unhindered movement of humanitarian assistance and personnel. 

For more information on this topic, please contact:

In Kyiv, Nina Sorokopud at +38 050 310 17 67

In Geneva, William Spindler at +41 79 217 3011