Μιά αναδημοσίεση που μας καλύπτει απόλυτα.
Από το: fylosykis | 19/05/2013 | 0 σχόλια
της Σίσσυς Βωβού
Μια ΝΙΚΗ με τη μεγάλη σημασία της, μετά τις συντονισμένες προσπάθειες
του κινήματος αλληλεγγύης και πολλών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, είναι η
κατάργηση της υγειονομικής διάταξης
“Ρυθμίσεις που αφορούν τον
περιορισμό της διάδοσης Λοιμωδών Νοσημάτων” ΦΕΚ Β΄ 1002/2-2-2012,
στην
οποία βασίστηκε η αναγκαστική λήψη αίματος, δίωξη, φυλάκιση αλλά
προπάντων ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗ 27 οροθετικών γυναικών στα τέλη Απρίλη και Μάη του
2012.
Το υπουργείο Υγείας αναγκάστηκε τελικά να καταργήσει την Υγειονομική
Διάταξη, αφού επίκειτο η συζήτησή της στο Συμβούλιο της Επικρατείας τον
Ιούλιο του 2013,
το οποίο θεωρείται ότι θα την έκρινε παράνομη.
Την
νομική προσφυγή είχαν κάνει τον Οκτώβριο του 2012 οι οργανώσεις:
Ελληνικό
Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και
ACT UP Δράσε.
Αναγκάστηκε βεβαίως το υπουργείο να την καταργήσει λόγω και των
μεγάλων αντιδράσεων διεθνών οργανισμών και οργανώσεων, τις οποίες
ενημέρωσε, πίεσε και κινητοποίησε το κίνημα αλληλεγγύης.
∎ Συγκεκριμένα, με απόφασή του στις 10 Μαιου του 2012, η οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών υπεύθυνη για το AIDS, η UNAIDS, «καλεί
τις ελληνικές αρχές να αναθεωρήσουν αυτούς τους νόμους και τις
πρακτικές, με το σκοπό να υιοθετήσουν προγράμματα που να βασίζονται σε
δεδομένα, και προς ένα ενθαρρυντικό νομικό περιβάλλον που να υποστηρίζει
όλους τους ανθρώπους – περιλαμβανομένων των εκδιδομένων ατόμων και των
πελατών τους, των χρηστών/χρηστριών ναρκωτικών, των μεταναστών και
αιτούντων άσυλο – να έχουν πρόσβαση σε εθελοντική και απόρρητη πρόληψη
της HIV λοίμωξης, σε θεραπεία και φροντίδα και σε υποστηρικτικές
υπηρεσίες ώστε να αποφεύγεται η HIV λοίμωξη ή να ζουν τα άτομα που είναι
θετικά στον ιό με πιο υγιεινό τρόπο».
∎ Η Διεθνής Αμνηστία, με απόφασή της στις 17 Μαΐου του 2012, αντιτίθεται στην Υγειονομική Διάταξη και στις διώξεις, «πιστεύει ότι τα μέτρα
που υιοθετήθηκαν από τις ελληνικές αρχές είναι εντελώς εσφαλμένα και
αναποτελεσματικά σχετικά με τους δηλωμένους στόχους πολιτικής, και ότι
θα οδηγήσουν σε περαιτέρω στιγματισμό των ατόμων που εργάζονται στο σεξ
και των ατόμων που ζουν με τον ιό HIV.
Οι τιμωρητικές προσεγγίσεις για
τη ρύθμιση της εργασίας του σεξ έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικές ως
προς τον περιορισμό της μετάδοσης του ιού HIV ανάμεσα σε ανθρώπους που
παρέχουν σεξουαλικές υπηρεσίες και τους πελάτες τους.
Επιπρόσθετα, η δημοσίευση ονομάτων, φωτογραφιών και θετικής
κατάστασης στον ιό HIV αποτελεί θεμελιώδη παραβίαση του απορρήτου και
εκθέτει τους εργαζομένους του σεξ στο στιγματισμό και τη βία. Τέτοια
μέτρα είναι πιθανό να επιφέρουν περαιτέρω διακρίσεις και θα μπορούσε να
οδηγήσουν σε μειωμένη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας που χρειάζονται».
Πολύ περισσότερες οργανώσεις και άτομα αντιστάθηκαν, κατάγγειλαν, συμμετείχαν στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Διωκόμενων Οροθετικών Γυναικών,
συνέβαλαν με την οικονομική τους ενίσχυση, δημοσιοποίησαν την βαριά
αυτή παραβίαση δικαιωμάτων των γυναικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην
Ελλάδα και στο εξωτερικό, συμμετείχαν στις δύο δημόσιες και μαζικές
εκδηλώσεις της Πρωτοβουλίας στα δικαστήρια στις 2 Μαΐου και στην Αθήνα
στις 6 Ιουλίου.
Κάποιοι ψιθύρισαν μέσα από τα δόντια την αντίρρησή τους ή συνέβαλαν δυναμικά στην «επιτυχία» της διαπόμπευσης
∎ Αντίθετα, η Γενική Γραμματεία Ισότητας σε ανακοίνωσή της για το
ζήτημα στις 2 Μαΐου 2012, θέτει ερωτήματα, δεν καταγγέλλει την
υγειονομική διάταξη, δεν ζητά να καταργηθεί, παρά μόνον αναφέρει ότι αν
διώκονται οι γυναίκες ως φορείς του ιού, γιατί δεν διώκονται και οι
πελάτες.
Η Γραμματεία Ισότητας, ούτε καν σ’ αυτό το μείζον ζήτημα
δικαιωμάτων των γυναικών που παράλληλα είναι ανθρώπινα δημοκρατικά
δικαιώματα αρνήθηκε να στενοχωρήσει την κυβέρνησή της και να βγει με ένα
καθαρό αίτημα υποστήριξης των γυναικών και καταγγελίας της υγειονομικής
διάταξης. Δηλαδή, όλα τα κυβερνητικά τμήματα συναίνεσαν με τον τρόπο
τους στο έγκλημα των Λοβέρδου – Χρυσοχοΐδη.
Πάντως δεν ξέρουμε κανένα
που να την κατάγγειλε.
∎ Οι εργαζόμενοι του ΚΕΕΛΠΝΟ,
με απόφαση του Δ.Σ. του σωματείου τους
έβγαλαν ανακοίνωση στις 11 Μαΐου 2012, όπου προσπαθούν να αποσείσουν τις
ευθύνες κάποιων από αυτούς και να κρυφτούν πίσω από την υγειονομική
διάταξη.
Καταγγέλλουν όλες τις οργανώσεις που τους επιτίθενται θεωρώντας
τους συνενόχους, αλλά παράλληλα καταγγέλλουν την διαπόμπευση των
γυναικών, στην οποία όντως δεν είχαν εμπλοκή αφού ήταν απόφαση
Εισαγγελέων και αστυνομίας.
Η τελευταία παράγραφος της μακροσκελούς
ανακοίνωσής τους είναι αποκαλυπτική:
«Καθιστούμε σαφές ότι δεν πρόκειται να συνεχίσουμε την συμμετοχή
μας στην εφαρμογή της υγειονομικής διάταξης εφόσον δεν σταματήσει άμεσα η
απαράδεκτη αυτή πρακτική που εφαρμόζεται και δεν διασφαλιστούν ο
σεβασμός στην προσωπικότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η μη
δημοσιοποίηση των στοιχείων των εξεταζόμενων».
Δεν πρόκειται, λένε, να συνεχίσουν τη συμμετοχή τους στην εφαρμογή
της υγειονομικής διάταξης, ομολογούν οι ίδιοι ότι συμμετείχαν σ’ αυτή
την απαράδεκτη πρακτική γιατρών να πραγματοποιούν υποχρεωτικό τεστ HIV
λοίμωξης.
Δηλαδή, μας λένε, ό,τι έγινε, έγινε.
Τι περίεργο, που έβγαλαν
την ανακοίνωσή τους μια μέρα μετά την καθαρή θέση που πήρε ο διεθνής
οργανισμός UNAIDS (βλ. ανωτέρω).
Ο Σύλλογος Εργαζομένων δεν ένιωσε την
ανάγκη να διαχωριστεί από όσα από τα μέλη του έκαναν τις παράνομες
πράξεις, προτίμησε να επωμιστεί μια συλλογική ευθύνη.
Και μάλιστα ένας
σύλλογος εργαζομένων σ’ ένα τόσο ευαίσθητο αντικείμενο.
Άρα, εντάσσονται
σε αυτούς που συνέβαλαν δυναμικά στην «επιτυχία» της επιχείρησης, που
είχε το σκέλος της υποχρεωτικής λήψης αίματος για εξέταση (γιατροί
εκτελεστές της αστυνομικής επιχείρησης), της σύλληψης, της διαπόμπευσης
και της φυλάκισης.
∎ Στο σκέλος της ευθύνης των κρατικών αρχών, έχει ευθύνη η αστυνομία
για την εφαρμογή μιας απάνθρωπης και όπως αποδείχθηκε παράνομης
υγειονομικής διάταξης και για τη διαπόμπευση των γυναικών μέσα από το
σάιτ της, όσο και οι εισαγγελείς που τις παρέπεμψαν για «βαριά
σκοπούμενη σωματική βλάβη», τις γυναίκες αυτές που στη συνέχεια σταδιακά
απελευθερώθηκαν, οι τελευταίες σε 9 μήνες από την αρχή, ενώ κατέπεσαν
όλες οι κατηγορίες στα δικαστήρια.
∎ Να μην ξεχάσουμε όμως το βαρύ πυροβολικό της διαπόμπευσης, που ήταν
τα ΜΜΕ, όχι όλα βέβαια, αλλά τα περισσότερα, που έγιναν ο «ιμάντας
μεταβίβασης της πληροφορίας», αυτής της εγκληματικής πληροφορίας για τα
άτυχα πλάσματα που βρέθηκαν, όπως έχουμε τεκμηριωμένα αποδείξει, ως
προεκλογικό καρότο για τους πεινασμένους τηλεθεατές και πορνοπελάτες σε
μια επιχείρηση «αρετή» των Λοβέρδου-Χρυσοχοΐδη.
Χρυσός κανόνας της δημοσιογραφίας είναι «αίμα και σπέρμα», αν θέλεις
να έχεις τηλεθέαση.
Πολλά ΜΜΕ το επέλεξαν και πάλι, συνεργώντας σε όλο
το πλέγμα των ανωτέρω υπευθύνων.
Καταλήγοντας, πέτυχε πολλούς από τους στόχους του αυτός ο δύσκολος
αγώνας.
Μιλάμε σπάνια για νίκες αυτές τις μέρες, και αυτή είναι μία.
Δυστυχώς, αυτή η «επιχείρηση Λοβέρδου-Χρυσοχοΐδη» και πρόθυμων
συνεργατών και εκτελεστών άφησε πίσω της τα συντρίμια των διαπομπευμένων
γυναικών και της μακρόχρονης φυλάκισή τους.
Προσφυγές και μηνύσεις
έχουν γίνει βέβαια, από την ομάδα αλληλέγγυων δικηγόρων, δεν ξέρουμε
πότε θα εκδικαστούν με το γνωστό σύστημα της ελληνικής δικαιοσύνης, αλλά
κάποιοι θα πληρώσουν, ευελπιστούμε, και προπαντός κάποιοι και κάποιες
θα καταλάβουν ότι δεν είναι μόνοι και μόνες στις βρόμικες επιχειρήσεις
τους.
Έχουν και αντιπάλους.
