Για
να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, χρειάζεται εκτενής έρευνα που σε αυτή
όμως την περίπτωση γίνεται πιο δύσκολη εξ' αιτίας της λιγοστής
διαθέσιμης βιβλιογραφίας.
Είναι φανερό ότι έχουν γίνει εσκεμμένες
προσπάθειες στο πέρασμα των αιώνων για να εξαλειφθεί κάθε ίχνος αυτής
της κάποτε μεγάλης εμπορικής αυτοκρατορίας,
"που ήταν τοποθετημένη στο
ανατολικό άκρο της Ευρώπης ανάμεσα στον Καύκασο και τον Βόλγα και πάνω
στον τεράστιας εμπορικής σημασίας δρόμο που ένωνε την Κίνα με την
Ευρώπη, γνωστό με το όνομα
"Δρόμος του Μεταξιού".
Με
τον όρο μεγάλο εμπορικό έθνος αναφέρομαι στο παρελθόν γιατί σαν έθνος
οι Χάζαροι δεν υπάρχουν πια.
Ο λαός όμως εξακολουθεί να ζεί και να
ευημερεί, διαθέτοντας έναν πανίσχυρο σκληρό πυρήνα με δυνατότητα άσκησης
επιρροής πάνω & ολόκληρη την Υφήλιο.
Αυτή είναι επιγραμματικά η
ιστορία τους.
Η στρατηγική θέση της αυτοκρατορίας των Χαζάρων πάνω στον Δρόμο του
Μεταξιού
ήταν ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στην εδραίωση της
επιρροής τους όχι μόνο στην περιοχή της Μικρός Ασίας, αλλά και σε
ολόκληρο τον τότε πολιτισμένο κόσμο, περίπου από τον 7ο ως τον 13ο αιώνα
μ.Χ.
Όλοι οι ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων της εποχής εκείνης είχαν κατά
καιρούς συναλλαγές με τους Χάζαρους, τους οποίους θεωρούσαν πολύτιμους
εμπορικούς εταίρους.
Ο
βασικός όμως λόγος της συνεργασίας ήταν γιατί αποτελούσαν οχυρό ενάντια
στην αραβική επέκταση στην ανατολική Ευρώπη.
Οι Χάζαροι είχαν διακριθεί
εκτός από το εμπόριο και στην τέχνη του πολέμου.
Ήταν δεινοί πολεμιστές
και διέθεταν τέλεια οργανωμένο στρατό, ικανό να προασπίσει τα εδάφη
τους.
Έτσι έγιναν οι φυσικοί σύμμαχοι των ευρωπαϊκών δυνάμεων εναντίον
των αραβικών εθνών φορέων του Μωαμεθανισμού
(ή των φυλετικών ομάδων πού
διέδιδαν τον Ισλαμισμό).
Οι
φιλικές επαφές με την Δύση αποτέλεσαν για τους Χάζαρους την κύρια πηγή
εσόδων (από το εμπόριο) την οποία και εκμεταλλεύθηκαν και για πολιτικούς
σκοπούς.
Μέχρι τώρα δεν υπάρχει τίποτα το ασυνήθιστο.
Ο
ιστορικός νόμος υπαγορεύει ότι κάθε έθνος πρέπει να αυτοπροστατεύεται
και να αναπτύσσεται.
Οι Χάζαροι όμως ήταν κάτι περισσότερο από μία συνηθισμένη φυλή.
Οι
στόχοι και τα σχέδια τους ήταν πέρα από αυτό που μπορούσαν να συλλάβουν
με την συμβατική λογική τους τα υπόλοιπα έθνη της εποχής εκείνης καθώς
και τα έθνη - κράτη των μεταγενεστέρων εποχών.
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ
Για
να κατανοήσουμε καλύτερα τους στόχους των Χαζάρων πρέπει πρώτα να
πάρουμε μία ιδέα για τον πολιτισμό τους, ο οποίος σε μερικά σημεία
ομοίαζε με τον Σαμανισμό και σε κάποια άλλα υπήρξε
μοναδικός.
Ο πνευματικός κόσμος ήταν γι αυτούς καθημερινό βίωμα και όχι
μέρος μίας θρησκευτικής δοξασίας όπως συμβαίνει στον μονοθεϊσμό.
Η
μοναδικότητα τους έγκειται στο γεγονός ότι οι Δυτικοί τους θεωρούσαν
υπολογίσιμη δύναμη παρ' ότι οι Χάζαροι ήταν παγανιστές και για αυτό στα
μάτια τους φάνταζαν κατώτεροι.
Η αδυναμία να αξιολογήσουν και να
εκτιμήσουν τις ικανότητες και την πραγματική ιδιοσυστασία των Χαζάρων θα
καθιστούσε αυτούς τους λαούς εύκολη λεία στις ορέξεις των δαιμόνιων
αυτών ανθρώπων.
Αντίθετα με άλλους παγανιστικούς λαούς οι Χάζαροι ήταν
αρκετά προηγμένοι, διέθεταν άρτια οργανωμένο εμπορικό δίκτυο και έκαναν
χρήση εξελιγμένων εμπορικών πρακτικών.
Οι
Χάζαροι δεν ανήκαν σε καμία από τις μεγάλες θρησκείες γι' αυτό και οι
Δυτικοί δεν τους θεώρησαν ως απειλή για τα συμφέροντα τους.
Αντιθέτως το
εμπόριο ανάμεσα στους δύο πολιτισμούς γνώρισε μεγάλη άνθιση.
Όμως οι
εκπρόσωποι των τριών κυρίαρχων δογμάτων, του χριστιανικού, του εβραϊκού
και του μουσουλμανικού θέλησαν να προσηλυτίσουν τους Χάζαρους.
Ο καθένας
στην δική του πίστη.
Και οι Χριστιανοί και οι Άραβες είχαν βλέψεις.στην
αυτοκρατορία των Χαζάρων.
Ήταν γι' αυτούς ένας πολύτιμος λίθος τον
οποίο ποθούσαν να αποκτήσουν.
Ήξεραν όμως ότι δεν ήταν σε θέση να την
κυριεύσουν.
Και οι δυο πλευρές είχαν κάνει απόπειρες στο παρελθόν.
Αυτές
οι απόπειρες δεν στέφθηκαν με επιτυχία.
Οι Χάζαροι είχαν επίσης να
αντιμετωπίσουν επιδρομές νομαδικών φύλων που εμπόδιζαν την ομαλή
διεξαγωγή του εμπορίου.
Είχαν βέβαια αντιληφθεί τον ανταγωνισμό ανάμεσα
στις τρεις μεγάλες θρησκείες και τις προσπάθειες να τους προσηλυτίσουν.
Αφιέρωσαν λοιπόν, πολλή σκέψη για να χαράξουν τον δικό τους άξονα δράσης σ' αυτό το πολιτικό παιχνίδι.
Ο επίσημος, αλλά όχι και πραγματικός ηγέτης των Χαζάρων ήταν ο μονάρχης τους στον οποίον είχαν δώσει την προσφώνηση: "Χάγκαν" (Χαγάνος).
Η επιλογή του γινόταν (λίγο - πολύ) κατά τύχη, από τους πραγματικούς εξουσιαστές της χώρας, η ταυτότητα των οποίων παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη.
Ξέρουμε
μόνο γι' αυτούς ότι προέρχονταν από την εύπορη τάξη των εμπόρων και ότι
εξασκούσαν μαγεία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι δρούσαν σαν μία
αποκρυφιστική, μυστική ομάδα.
"Μέρος της κουλτούρας του λαού των Χαζάρων ήταν και η "ανταλλαγή ταυτότητας" με αγνώστους.
Αυτό συνέβαινε συνήθως κατά τη διάρκεια μεγάλων ταξιδιών.
Οι νυχτερινοί
καταυλισμοί ήταν τόποι συνάντησης για τους Χάζαρους.
Δίπλα στην φωτιά,
οι κουρασμένοι ταξιδιώτες αντάλλασσαν τις εμπειρίες τους σχετικά με την
οικογένεια, τις δουλειές κτλ.
Αρκετές φορές κατέληγαν να τις ανταλλάξουν
κυριολεκτικά.
Δηλαδή, ο ένας έπαιρνε το παρελθόν του άλλου και ζούσε
την υπόλοιπη ζωή του με διαφορετικό όνομα, διαφορετική οικογένεια και
τρόπο ζωής.
Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο του πολιτισμού τους.
Μας βοηθάει να κατανοήσουμε γιατί ενώ οι Χάζαροι εξέλειπαν ως έθνος, μπόρεσαν να επηρεάσουν το μέλλον του κόσμου.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥΣ
Έπρεπε
λοιπόν να θέσουν σε εφαρμογή κάποιο σχέδιο.
Οι συνεχείς πόλεμοι και
αψιμαχίες στα σύνορα της επικράτειας τους, σταδιακά τους εξαντλούσαν και
διατάρασσαν το εμπόριο που τους είχε προσδώσει κύρος στις σχέσεις τους
με τα άλλα έθνη.
Η ηγετική ομάδα κατέστρωσε ένα πρωτοποριακό και τολμηρό
σχέδιο που απαιτούσε απόλυτη μυστικότητα για να επιτύχει.
Ήταν άγνωστο
πόσο οι μυημένοι θα κρατούσαν το στόμα τους "σφραγισμένο".
Ίσως έως ότου
αποκτούσαν αδιαμφισβήτητη δύναμη, και ίσως για πάντα.
Το πρώτο στάδιο
του σχεδίου τους περιλάμβανε μία "πολεμική" συνάντηση.
Δηλαδή, μια
αντιπαράθεση των μεγαλύτερων θεωρητικών του Μωαμεθανισμού, του
Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού.
Στάλθηκαν προσκλήσεις στους
εκπροσώπους και των τριών δογμάτων να παραστούν ενώπιον του Χάγκαν μέσα
σε διάστημα τριών ετών, διορία που κρίθηκε απαραίτητη για να
προετοιμαστούν και να μάθουν την γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα των
Χαζάρων.
Σκοπός της συνάντησης ήταν να εκθέσει ο καθένας τα
πλεονεκτήματα του θεωρητικού και τελετουργικού μέρους της δικής του
θρησκείας ώστε ο Χάγκαν να αποφασίσει ποιο δόγμα θα ασπαζόταν ο λαός του
για να γίνει δεκτός στον πολιτισμένο κόσμο.
Τα
πράγματα ήρθαν όπως ακριβώς τα περίμεναν.
Οι αντιπρόσωποι ανέπτυξαν την
επιχειρηματολογία τους και πίστεψαν (ο καθένας ξεχωριστά) ότι είχαν
νικήσει και ότι ο Χάγκαν θα επέλεγε το δικό τους δόγμα, ως το βασικό
δόγμα του λαού των Χαζάρων.
Οι έξοχοι διπλωματικοί χειρισμοί του
Χάγκαν και των συμβούλων του είχαν φυτέψει βαθιά τον σπόρο της
εμπιστοσύνης στο μυαλό των λογίων επισκεπτών τους.
Τα λάφυρα της διανοητικής αυτής νίκης των Χαζάρων ήταν σπουδαία.
Οι
ιεραρχίες και από τις τρεις θρησκείες δέχτηκαν Χάζαρους στον εσωτερικό
τους πυρήνα και τους αποκάλυψαν τις μυστικές επιδιώξεις των χωρών τους.
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥΣ
Η
μυστική δράση των Χαζάρων διατηρούσε πάρα πολύ καλά το απόρρητο της και
από τα τρία δόγματα, καθώς το καθένα αγνοούσε τι συνέβαινε στα άλλα
δυο.
Δρώντας λοιπόν εκ των ενδω οι Χάζαροι χειρίζονταν τις καταστάσεις
προς το συμφέρον τους, αυξάνοντας την επιρροή τους στις διεθνείς
εξελίξεις από εκείνη την εποχή ως τις μέρες μας.
Η αυτοκρατορία τους
είχε πια εκπληρώσει τον σκοπό της ύπαρξης της.
Οι Χάζαροι με την πάροδο
του χρόνου παρεισέφρησαν στους γειτονικούς λαούς υιοθετώντας τα έθιμα
και την κουλτούρα τους.
Προχώρησαν μάλιστα και στην ίδρυση ξεχωριστών μυστικών ταγμάτων σε κάθε θρησκεία.
Ο εσώτερος κύκλος της ηγετικής κάστας των Χαζάρων δημιούργησε ένα δίκτυο ελέγχου στα υψηλότερα κλιμάκια κάθε θρησκευτικού οργανισμού.
Αιώνες πέρασαν χωρίς να το πάρει είδηση και ο πιο φημισμένος λόγιος της κάθε μίας θρησκείας.
Οι τρεις μυστικές αδελφότητες που ίδρυσαν οι Χάζαροι ήταν
η Μουσουλμανική Αδελφότητα,
το Τάγμα των Ναϊτών και
οι Σιωνιστές.
Αυτές επηρεάζονταν από εξωτερικούς παράγοντες τους οποίους καθόριζαν
αφανείς δυνάμεις.
Οι δυνάμεις αυτές λειτουργούσαν κάτω από αυστηρότατο
ιεραρχικό έλεγχο.
Ο σκοπός ήταν να μην ξεπεράσει καμία
αδελφότητα σε ισχύ τις άλλες δύο.
Γι' αυτό συνάπτονταν συνεχώς συνθήκες
που κρατούσαν τις ισορροπίες ανάμεσα στις αδελφότητες.
Παραδείγματος
χάριν, οι Ναΐτες πολεμούσαν τους Μουσουλμάνους.
Η Εκκλησία αντάμειψε
την γενναιότητα τους στο πεδίο της μάχης δίνοντας τους εκτάσεις γης.
Οι
Εβραίοι (Χάζαροι) έμποροι τους δάνεισαν χρήματα για να εγκαθιδρύσουν
φεουδαρχικό σύστημα.
Σαν αντάλλαγμα οι Ναΐτες τους παραχώρησαν προνόμια
στην διεξαγωγή του εμπορίου.
'Όσο περνούσε ο χρόνος, οι έμποροι
πλούτιζαν και δάνειζαν βασίλεια και άλλους οργανισμούς με επιρροή. Συν
τοις άλλοις, έγιναν και οι πιστωτές της Ευρώπης.
Συνήθιζαν
να δίνουν πολεμικά δάνεια και στους δύο αντιπάλους.
Έτσι βρίσκονταν
πάντα στο πλευρό του νικητή.
Η αλήθεια είναι ότι ο πλούτος τους έπαιζε
καθοριστικό ρόλο στην έκβαση των πολέμων.
Ο Βασιλιάς της Γαλλίας και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία που εκείνη την εποχή είχε την έδρα της στην Αβινιόν,
έβλεπαν με πολλή ανησυχία τους Ναΐτες να αποκτούν ολοένα και
περισσότερη δύναμη.
Τους θεώρησαν απειλή στην δική τους κυριαρχία.
Αποφάσισαν να δώσουν ένα τέλος.
Κατέσχεσαν τις περιουσίες τους και
εκτέλεσαν πολλά μέλη του τάγματος.
Όσοι από αυτούς απέμειναν ρίζωσαν στα
μεσαία στρώματα.
Από εκεί ξεφύτρωσαν μικρότερα τάγματα, παρακλάδια του
παλαιότερου Ιπποτικού Τάγματος.
Ένα από αυτά ήταν και οι Ελευθεροτέκτονες.
Αυτά οργάνωσαν συνωμοσίες και υποκίνησαν λαϊκές εξεγέρσεις με αποκορύφωμα την Γαλλική Επανάσταση που έφερε μια νέα αυγή στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Έως
τις μέρες μας υπάρχουν, και διαδραματίζουν βασικό ρόλο οικογένειες που
συμμετείχαν σ' αυτή την αναπόφευκτη χειραγώγηση της μάζας, δήθεν στο
όνομα της δημοκρατίας, για να αποκτήσουν επιρροή και εξουσία.
Ποια είναι η σχέση τους με την αρχαία δύναμη των Χαζάρων λίγοι είναι σε θέση να γνωρίζουν.
Ορισμένοι εντοπίζουν αυτήν την σχέση στους "Ιλλουμινάτους".
Τουλάχιστον όσον αφορά στα δυτικοχριστιανικά εσωτεριστικά τάγματα ίσως
αυτό να αληθεύει.
Υπάρχουν όμως στοιχεία που θολώνουν την εικόνα.
Συγκεκριμένα λέγεται ότι ο Β' Παγκόσμιος ήταν το αποτέλεσμα αποσχιστικών
τάσεων μέσα στους κόλπους του Τάγματος.
Οι Βαυαροί Ιλλουμινάτι που
ίδρυσε ο Βάϊσχαουπτ (Εβραίος) προσπάθησαν να ανατρέψουν το αρχικό
επίσημο τάγμα.
Όποια όμως πλευρά κι αν επικρατούσε, το αποτέλεσμα θα
ήταν το ίδιο σύμφωνα με τις μεθόδους των Χαζάρων.
Μπορεί οι σημερινές
δυτικού τύπου δημοκρατίες να έχουν υλιστικά κίνητρα και να επιδιώκουν
βασικά τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη, οι δυνάμεις όμως που τα ξεκίνησαν όλα αυτά έχουν σαν τελικό στόχο την κυριότητα και τον έλεγχο των ψυχών της ανθρωπότητας.
Για
να αποδώσουν καρπούς οι προσπάθειες τους πρέπει με κάθε μέσο, όσο
ύπουλο και αν είναι αυτό να εμποδίσουν τις ψυχές των ανθρώπων να
αφυπνιστούν.
Με την επιβολή πολιτιστικών προτύπων που βασίζονται μόνο στην ύλη, οι
ψυχές που πέφτουν σε λήθαργο προσφέρονται βορά σε ανώτερες οντότητες οι
οποίες για να διατηρηθούν στην ζωή απορροφούν ψυχική ενέργεια.
"Όμως,
όπως η ύλη, έτσι και το πνεύμα δεν καταστρέφεται.
Ωστόσο, η κατάσταση
του μπορεί να μεταλλαχθεί και να απορροφηθεί η ενέργεια του.
Είναι στο
χέρι όλων μας να επαγρυπνούμε ενάντια στους κινδύνους που μας
περιστοιχίζουν.
Είτε αυτοί είναι υλικοί είτε είναι άϋλοι.
Το παρόν είναι απόσπασμα ενός άρθρου που έγραψε και δημοσίευσε ο Άλλαν Κουκ (Allan Cooke), τον Σεπτέμβριο του 1990.
http://alfeiospotamos.blogspot.gr/2011/08/blog-post_7423.html
