“Η Αθήνα δικιά μας” ACTUP HELLAS - ATHENS PRIDE 2013

 










Το φετινό σύνθημα του ATHENS PRIDE αποτελεί για την ACT UP HELLAS από την αρχή της ίδρυσής της κυρίαρχο σημείο αναφοράς, ένα στόχο που κλήθηκε εξαρχής να υπηρετήσει.

Η Αθήνα, ως έκφραση του λίκνου της δημοκρατίας, ως σύμβολο της γένεσης της ταυτότητας του ενεργού πολίτη που συμμετέχει στα κοινά και νοιάζεται για την κοινωνία που συμμετέχει, εξακολουθεί σήμερα να είναι ακόμη τόπος-ζητούμενο, ιδανικό ευκταίο, αλλά κατά πεποίθησή μας και αίτημα εφικτό.

Η πολιτική υπήρξε πάντοτε η τέχνη του εφικτού. 

Σήμερα είμαστε όλοι και όλες εδώ σε μια εκδήλωση ιδιαίτερης πολιτικής σημασίας που δηλώνει ότι δεν είμαστε απλώς κάτοικοι αυτής της πόλης αλλά πολίτες της, όχι μόνον με την πραγματική τους ιδιότητα, αλλά και με τη ιδεατή τους. 

Πολίτες που μπορούν μέσω της ενεργούς συμμετοχής τους να διαμορφώσουν το κοινωνικό γίγνεσθαι, να μετασχηματίσουν την πόλη τους, να αλλάξουν την πραγματικότητα την οποία βιώνουν.

Όλοι μας γνωρίζουμε ότι είμαστε εδώ για να τιμήσουμε μια επέτειο αφύπνισης του ΛΟΑΤ κινήματος, την απαρχή μιας σειράς αγώνων που είχαν ως αρχικό αίτημα την αναγνώριση των ΛΟΑΤ προσώπων στην κοινωνία και, ως φυσική μετεξέλιξή του, όλες τις διεκδικήσεις για την απαλοιφή κάθε διάκρισης λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου.

H ACT UP HELLAS ιδρύθηκε με πρωταρχικό σκοπό να καταπολεμήσει το στίγμα που η HIV/AIDS λοίμωξη συνεπαγόταν, σε καιρούς δύσκολους, όταν η άγνοια και η προκατάληψη γεννούσε φόβο, όταν οι πολιτικές προτεραιότητες της εποχής στοχοποιούσαν συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού για την εμφάνιση και εξάπλωση της νόσου.

Επρόκειτο για ακόμη μία φορά για τα ΛΟΑΤ πρόσωπα, για τους ομοφυλόφιλους, τις λεσβίες, τους αμφιφυλόφιλους και τα τρανσεξουαλικά πρόσωπα, άτομα χωρίς ταυτότητα από δικαιϊκής άποψης, εύκολα περιγραφόμενα με άλλους όρους, που σήμερα μπορεί να ηχούν καθαρά υβριστικοί, αλλά τότε ακόμη (ή μήπως ακόμα;) ήταν σχεδόν οι μόνοι σε χρήση.

Ήταν όροι της καθημερινής μας γλώσσας για τον «έρωτα που δεν τολμούσε να πει το όνομά του», αλλά περιγράφηκε με τόσα διαφορετικά ονόματα φόβου και μίσους.

Όλοι αυτοί λοιπόν, που τη δεκαετία του 1970 αγωνίστηκαν για το δικαίωμα της αναγνώρησης, τις δεκαετίες του 1980 και του 1990, χωρίς να εγκαταλείπουν τα προηγούμενα αιτήματά τους, πάλεψαν πλέον και για το δικαίωμα στη ζωή.

Και τα κατάφεραν, σε μεγάλο βαθμό, παρότι αρκετοί από αυτούς σήμερα δεν ζουν για να δουν τα αποτελέσματα των αγώνων τους.

Γιατί κατόρθωσαν να πείσουν την κοινή γνώμη και στη χώρα μας ότι η συγκεκριμένη νόσος δεν αφορά μόνο τα ΛΟΑΤ άτομα και διεκδίκησαν ίση πρόσβαση σε αποτελεσματικές θεραπείες για όλους.

Σήμερα η ΛΟΑΤ κοινότητα, όλοι αυτοί, όλοι εμείς παρόντες ή τιμώντας τη μνήμη τους (γιατί δυστυχώς χιλιάδες μέχρι σήμερα έπεσαν θύματα της πολιτικής που θεώρησε την «ευτυχή» για τους εμπνευστές συγκυρία της εμφάνισης της HIV/AIDS λοίμωξης ως ευκαιρία για να βρεθεί ο αποδιοπομπαίος τράγος και ταυτόχρονα να καταπνιχθεί το κίνημα που ήδη γιγαντωνόταν) είμαστε εδώ.

Το ότι είμαστε εδώ είναι επιτυχία, αλλά δεν αρκεί. 

Εάν το Pride σε άλλες χώρες μπορεί να είναι πλέον μια γιορτή για τις κατακτήσεις που έγιναν πραγματικότητα, δυστυχώς στην Ελλάδα του 2013 πρέπει ακόμη να αγωνιζόμαστε για το αυτονόητο: 

το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του δικαιώματος του καθένα μας στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, χωρίς διακρίσεις.

Δεν έχει καμία σημασία να απαριθμήσει κανείς τις ελλείψεις του ελληνικού νομικού συστήματος, τις διακρίσεις που υφίστανται τα ΛΟΑΤ άτομα και να ζητήσει μία προς μία την άρση των αδικιών και τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων. 

Ο κατάλογος είναι πολύ μεγάλος για να χωρέσει σε ένα σύντομο κείμενο, όσο μεγάλο είναι το αίσθημα της αδικίας που νιώθει ένας άνθρωπος όταν η προσωπικότητά του περιγράφεται απλώς με έναν υβριστικό χαρακτηρισμό.

Η Ελλάδα ανήκει σήμερα στην ευρωπαϊκή έννομη τάξη και υποχρεούται να αναγνωρίσει δικαιώματα που πηγάζουν από το ευρωπαϊκό νομικό κεκτημένο. 

Από τη μία απαγορεύεται σε κάθε έκφανση της προσωπικής και κοινωνικής δραστηριότητας ενός προσώπου κάθε είδους διάκριση λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου και από την άλλη η χώρα μας φέρει την υποχρέωση να αναγνωρίσει ως οικογένεια τη συνύπαρξη ατόμων του ιδίου φύλου.

Η υλοποίηση αυτής της δέσμευσης της χώρας μας θα λύσει πολλά πρακτικά προβλήματα, όπως ότι σήμερα τα ομόφυλα ζευγάρια:

Δεν μπορούν να κάνουν κοινή φορολογική δήλωση και να  δηλώσουν σε αυτή τον/τη σύντροφό τους ως εξαρτημένο μέλος. 

Δεν μπορούν να ασφαλίσουν τους/τις συντρόφους τους και να τους συμπεριλάβουν τους στα οικογενειακά προγράμματα υγείας. 

Δεν συμπεριλαμβάνονται στα κρατικά προγράμματα για οικογένειες. 

Δεν μπορούν να συνοδεύσουν τον/τη σύντροφό τους-δημόσιο/α υπάλληλο  σε περίπτωση μετάθεσης. 

Δεν υπάρχει δυνατότητα διαμοιρασμού της περιουσίας τους σε περίπτωση χωρισμού. 

Δεν μπορούν να είναι κηδεμόνες του παιδιού του/της συντρόφου τους. 

Δεν έχουν γονεϊκή άδεια όταν γεννηθεί παιδί της συντρόφου τους ή όταν ο/η σύντροφός τους υιοθετήσει ένα παιδί.

Δεν μπορούν να κληρονομήσουν τον/τη σύντροφό τους

Δεν μπορούν να διεκδικήσουν αποζημιώσεις σε περίπτωση που ο/η σύντροφός τους έχει πέσει θύμα βίας.

Δεν έχουν το δικαίωμα επίσκεψης ως σύζυγοι σε περίπτωση φυλάκισης του/της συντρόφου τους. 

Δεν μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη του/της συντρόφου τους όταν υπάρχει ανάγκη επείγουσας υγειονομικής παρέμβασης ή να αναλάβουν τη δικαστική του συμπαράσταση σε περίπτωση νοητικής ή ψυχικής δυσλειτουργίας του.

Τόσα δεν… Και τόσα άλλα μη.. 

.....................
Απαιτούμε:

 









την αντικατάστασή όλων αυτών των «δεν» και των «μη» από τα «μπορώ» και «μπορείς», «αποδέχομαι» και «αποδέχεσαι», «μοιραζόμαστε» και «συνυπάρχουμε». 

Γιατί όπως θα έλεγε οποιοδήποτε από τα μέλη μας 
«είμαι εδώ όπως είσαι και εσύ, γιατί όπως το 1969 εγώ ήμουν θύμα αυθαίρετων συλλήψεων και αστυνομικής βίας και όπως πάλι όταν όλη τη δεκαετία του 1980 εμένα θεωρούσαν υπεύθυνο που η νέα πανούκλα εμφανίστηκε για να με τιμωρήσει», αύριο μπορεί να είσαι εσύ που θα γίνεις στόχος.

Εμείς στην ACT UP HELLAS συνεχίζουμε να είμαστε η φωνή των μελών μας, ακόμη και όσων ακούμε πια μόνο τη φωνή τους στα όνειρά μας, θύματα μιας κοινωνίας που είχε το θράσος αντί για θύματα διακρίσεων να τους θεωρήσει θύτες διασποράς μιας νόσου.

Συνεχίζουμε παρότι η φετινή μέρα της ομοφυλόφιλης υπερηφάνειας βρίσκει την Ελλάδα πιο οπισθοδρομική, πιο ρατσιστική, λιγότερο ανεκτική, περισσότερο επικίνδυνη για όσους και όσες χαμογελούν, ερωτεύονται, σκέφτονται αλλιώς.

Εμείς είμαστε εδώ. 

Να σας πούμε ότι έχουμε κάνει πολλά, αλλά να σας δηλώσουμε ότι σας θέλουμε δίπλα μας για να κάνουμε περισσότερα.

Μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο αύριο για τους οροθετικούς, ώστε να μην υφίστανται διακρίσεις λόγω μιας επίκτητης ασθένειας και να μπορέσουν να μάθουν να ζουν μαζί της. 

Ένα νέο αύριο για τα ΛΟΑΤ πρόσωπα, ώστε να μην υφίστανται διακρίσεις για αυτό που είναι, αλλά αντίθετα η ταυτότητά τους να εμπλουτίσει τη συνολική μας ταυτότητα. 

Για να παλέψουμε όλοι μαζί ώστε ταυτόχρονα με την αναγνώριση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ προσώπων σε ίσες ευκαιρίες προσωπικής, κοινωνικής και οικογενειακής εξέλιξης να συμβάλουμε στο να εξαλειφθεί το κυρίαρχο σήμερα μοτίβο «δεν έχω πρόβλημα με τη σεξουαλικότητά σου, δεν με νοιάζει τι κάνεις στην κρεβατοκάμαρά σου (ή στο δρόμο, στο αυτοκίνητο, στο πάρκο, στην πιάτσα, στον οίκο ανοχής..)».  

Πρόκειται για ψευδεπίγραφο σεβασμό, που προωθεί δυστυχώς την εξάπλωση και του ιού του HIV/AIDS, καθώς το να είναι κάποιος από εμάς ΛΟΑΤ πρόσωπο δεν είναι ιδιότητα που εξαντλείται σε εν κρυπτώ σεξουαλικές επαφές στην κρεβατοκάμαρά του ή υπό το ημίφως μιας παράνομης συνεύρεσης. 

Είμαστε τελικά εδώ για όλους εμάς, γιατί ίσως πρέπει σε αυτή τη χώρα να κοιτάξουμε ο ένας στον άλλον επιτέλους στα μάτια. 

Εγώ που θα σου δώσω αυτό το φυλλάδιο μπορώ να το κάνω, ήδη μέσω αυτού σου έχω πει πράγματα που με αφορούν ή αφορούν πρόσωπα που νοιάζομαι.  

Εσύ μπορείς να το κάνεις; 

Μπορείς να με κοιτάξεις στα μάτια; 

Γιατί θυμήσου: 

Στην Αθήνα είμαι και εγώ και εσύ. 

Είμαστε τώρα, εδώ, απόψε. 

Σου ζητώ να φωνάξεις μαζί μου όχι μόνον απόψε, αλλά και αύριο, ότι η Αθήνα είναι δικιά μας.

Α.Γκερέκου : Συζήτηση Επίκαιρης Ερώτησης για την κατάργηση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας

Εμείς παρακολουθούμε εδώ και καιρό, από κοντά τις εξελίξεις αναφορικά με το Μέλλον της ΓΓΙΦ.
 

Διαπιστώνουμε ότι η πολιτική της 3κομματικής κυβέρνησης οδεύει προς τη συρρίκνωσή της, οπότε μια τέτοια ερώτηση αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ειδικά τώρα που οι προετοιμασίες για την επερχόμενη Προεδρία στην ΕΕ το πρώτο εξάμηνο του 2014 θα φέρει στην επιφάνεια τα σχετικά θέματα.

Στην προηγούμενη περίοδο η ΓΓΙΦ είχε εισηγηθεί και είχε καταφέρει να δημιουργηθεί το «Παρατηρητήριο για τη Βία κατά των Γυναικών και το Trafficking» ακολουθώντας το Ευρωπαϊκό μοντέλο  και προχωρώντας σε συνεργασία μαζί του.

Η μορφή συνεργασίας προέβλεπε την κατά 50% συμμετοχή στην λήψη ων αποφάσεων των Οργανώσεων μελών του.

Μετά ήρθαν οι εκλογές του 2004, με αλλαγή πολιτικής και μετά οι πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις και τα 3 Μνημόνια.

Η Ισότητα δε μπορεί να έχει περιορισμούς...

Αντλούμε από την επίσημη ιστοσελίδα της Βουλευτού Κέρκυρας με το ΠΑΣΟΚ κυρίας Α. Γκερέκου την παρακάτω ερώτηση..

http://gerekou.gr/2013/06/07/%CF%83%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA/

καλή ανάγνωση και τα συμπεράσματα δικά σας…

Προς τον κ. Υπουργό Εσωτερικών

ΘΕΜΑ: «Κατάργηση Γενικής Γραμματείας Ισότητας»

Το Κυβερνητικό Συμβούλιο Μεταρρύθμισης  

προτείνει ουσιαστικά την κατάργηση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων (ΓΓΙΦ) καθώς  

την αντικαθιστά με Διεύθυνση Ισότητας και Ίσων Ευκαιριών του Υπουργείου Εσωτερικών  

με περικοπή περίπου του 80% των οργανικών μονάδων της.

Η ΓΓΙΦ είναι ο αρμόδιος κυβερνητικός φορέας για τον σχεδιασμό, την υλοποίηση και την παρακολούθηση της εφαρμογής των πολιτικών για την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών. 

Στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της έχει δρομολογήσει τη δημιουργία συστήματος 60 δομών προστασίας και υποστήριξης γυναικών θυμάτων βίας (γραμμή SOS, Συμβουλευτικά Κέντρα, Ξενώνες), δράση πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα. 

Επίσης υλοποιεί στο πλαίσιο του Εθνικού Προγράμματος για την ουσιαστική Ισότητα των Φύλων (2010-2013) μια σειρά συγχρηματοδοτούμενα Προγράμματα και Δράσεις με στόχο την αντιμετώπιση της ανισότητας των φύλων σε συγκεκριμένα θεματικά πεδία της δημόσιας πολιτικής καθώς και τη δημιουργία ή την ενίσχυση θεσμών, δομών και οργάνων παραγωγής πολιτικών. 

Η προτεινόμενη κατάργηση της ΓΓΙΦ θέτει εν αμφιβόλω την απρόσκοπτη εκτέλεση των προγραμματισμένων δράσεων που έχουν αναληφθεί σε συγκεκριμένους τομείς και διακινδυνεύει την προώθηση κρίσιμων νομοθετικών πρωτοβουλιών για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, την προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων και την τροποποίηση του οικογενειακού δικαίου. 

Έρχεται επίσης σε ευθεία αντίθεση με τις καταληκτικές παρατηρήσεις της Επιτροπής του ΟΗΕ για την Εξάλειψη των Διακρίσεων κατά των Γυναικών (CEDAW) η οποία προτρέπει τη χώρα μας να διατηρήσει και να ενδυναμώσει την ανεξαρτησία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων και να της παρέχει επαρκείς ανθρώπινους, οικονομικούς και τεχνικούς πόρους έτσι ώστε αυτή να μπορεί να εργάζεται αποτελεσματικά για την προώθηση της ισότητας των φύλων. 

Σημειώνεται ότι σε σχετική του απάντηση σε πρόσφατη γραπτή ερώτηση 11 βουλευτών το Υπουργείο Εσωτερικών δηλώνει ως προτεραιότητά του την αναβάθμιση του θεσμικού ρόλου της ΓΓΙΦ και παραπέμπει στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης ως αρμόδιο να ενημερώσει την Εθνική Αντιπροσωπεία.

Το δε Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης στην γραπτή απάντησή του στην ίδια ερώτηση αναφέρει το Υπουργείο Εσωτερικών ως καθ’ ύλην αρμόδιο ν’ απαντήσει…

Κατόπιν τούτων ερωτάται ο κ. Υπουργός:

- Εάν προτίθεται να ανταποκριθεί στις διεθνείς υποχρεώσεις και δεσμεύσεις της χώρας, διατηρώντας την ανεξαρτησία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων και παρέχοντάς της επαρκείς ανθρώπινους, οικονομικούς και τεχνικούς πόρους για την επίτευξη της αποστολής της. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ: 

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ_ΕΠΙΚΑΙΡΗΣ_ΕΡΩΤΗΣΗΣ-ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ_ΓΓΙ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: ΔΤ_ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ_ΓΓΙ

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ εδώ

In historic votes, NGO Committee recommends Special Consultative Status to two lesbian and queer organizations

From 20-29 May, The Committee on Non-Governmental Organizations held its 2013 resumed session where it considered 246 new and 180 deferred applications for consultative status by NGOs. 

In historic votes, it recommended special consultative status to two organizations supporting lesbian, gay, bisexual, and transgender (LGBT) rights, the first time since 2008.

During the resumed session, the Committee – for the second and third time in its history – recommended special consultative status to two gay and lesbian civil society groups. 

On 24 May, the Committee recommended 
special consultative status to the national-based Australian Lesbian Medical Association, which advances both lesbian health professionals’ visibility and lesbian health in general. 

The organization had faced postponement for seven consecutive sessions and had answered 54 questions posed to it over the years. 

The Committee approved recommendation 
by vote – 9 in favour to 6 against, with 2 abstentions. 
Following the vote, several Members of the Committee expressed support for the decision. 

The representative of Belgium underscored that the Association, as one of the oldest on the list of deferred organizations, was a “victim of unfair treatment and discrimination” by the Committee.

On 28 May, the Committee recommended 
special consultative status to a gay civil society group, the Austrian organization, Homosexuelle Initiative Wien,  
following a vote of 9 in favour to 6 against, with 2 abstentions. 

The representative of the United States said that it was a “monumental achievement” to approve consultative status for an organization that had been deferred since 2007, while Bulgaria’s delegate pointed out that the decision illustrated the Committee moving away from past “discriminatory practices.” 

Rather, such approval, which had been a rare event, was now demonstrating the establishment of a new pattern with regard to civil society groups in the lesbian, gay, bisexual and transgender community.

“The decision this week by the Committee on Non-Governmental Organizations to recommend consultative status to two organizations representing lesbian, gay, bisexual, and transgender (LGBT) people is a triumph in the ongoing struggle to advance human rights and enhance the involvement of those working on sexual orientation and gender identity at the UN,” 

Michelle Evans of International Service for Human Rights said.

“With consultative status, these groups can better serve LGBT communities by sharing information and analysis of the abuses and discrimination LGBT people face around the world, and by advocating for their rights in UN spaces,” 

Ms. Evans added.

The 19-member Committee recommends that the Council grant general, special or roster status, in accordance with such criteria as the applicant’s mandate, governance and financial regime. 

Organizations enjoying general and special status can attend the Council’s meetings and circulate statements, while those with general status can, in addition, address meetings and propose agenda items.

Roster-status NGOs can only attend meetings.

During the meeting, the Committee also addressed the increases in workload, with several delegates saying it was challenging to address all the applications it receives. 

Technical and staff problems had affected workflow, resulting in a delay reviewing cases and a growing backlog, the delegate of Turkey pointed out. 

There were concerns, as well, that large numbers of organizations applying for the first time could end up being deferred.

Members stressed that the Committee had a great responsibility towards the United Nations and civil society. Further, an increase in workload required an increase in resources and time. 

With approximately 200 more applications than the previous session, a thorough comprehensive discussion of working methods was needed rather than a piecemeal solution, the United States’ representative said.

Members of the NGO Committee for the period 2011-2014 are: 

Belgium, Bulgaria, Burundi, 

China, Cuba, 

India, Israel, 

Kyrgyzstan, 

Morocco, Mozambique, 

Nicaragua, 

Pakistan, Peru, 

Russian Federation, 

Senegal, Sudan, 

Turkey, 

United States of America, and 

Venezuela.

http://www.un-ngls.org/spip.php?article4301

Η Κατερίνα - Ένας χρόνος μετά: Η συνάντηση με μιά από τις Οροθετικές που Διαπόμπευσαν το 2012, της Γιατρού Χρύσας Μπότση

Κατά το διάστημα του Απριλίου 2012 -Ιουνίου 2012, η διαπόμπευση των Χρηστριών Γυναικών χρησιμοποιήθηκε ώς ένα φτηνό διαφημιστικό προεκλογικό μοτίβο, από την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας... 

Να θυμίσουμε ότι η χώρα μπήκε σε 2 συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις (Μάιος - Ιούνιος) και η παραπαίουσα τότε 3κομματική κυβερνητική πλειοψηφία χρειάζονταν επειγόντως ένα "δυνατό" χαρτί να χειραγωγήσει την απογοητευμένη Ελληνική κοινωνία.

Στο φάντασμα της Χρυσής Αυγής η Διαπόμπευση των Χρηστριών Γυναικών του Κέντρου της Αθήνας έμοιαζε με το μαγικό ραβδί για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Και σε ένα μεγάλο βαθμό το πέτυχε. 

Η οροθετική Γυναίκα στην Ελλάδα απέκτησε πρόσωπο..

Είχε μια απ τις 32 μορφές που αποτελούσαν το φόντο στις τηλεοπτικές συζητήσεις του τότε υπουργού υγείας ΛΟΒΕΡ-DOS και φυσικά αποτελούσαν τον ιδεολογικό καμβά στις φτηνές πολιτικάντικες δημόσιες δηλώσεις του..

Στον Πυρήνα της Αντίστασης στην πατριαρχική κατασταλτική πολιτική και στον Κύριο εκπρόσωπό της υπήρξε η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Υποστήριξης των διωκόμενων Οροθετικών Γυναικών. Ένα κοινό γνώρισμα της Πρωτοβουλίας αποτέλεσε ότι οι Γυναίκες και τα υπόλοιπα μέλη που τη στήριξαν ΠΟΤΕ δεν πρόβαλαν θέμα προσωπικής προβολής… Υπήρξε το ΜΑΖΙΚΟ γυναικείο Αλληλέγγυο κίνημα που ΕΥΤΥΧΩΣ αναπτύχθηκε.

Από αυτό το βήμα,

ένα μεγάλο ευχαριστώ στη γυναίκα Χρύσα Μπότση

ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Γιατρό Χρύσα Μπότση που δε λύγησε στις πιέσεις και ηγήθηκε, από την ACTUP και φυσικά

ένα μεγάλο ευχαριστώ στα υπόλοιπα μέλη που την στήριξαν στον Αγώνα της.

Ακολουθεί το άρθρο της στον Ιστότοπο fylosykis | 06/06/2013 Όπως δημοσιεύθηκε

Καλή ανάγνωση:

Στο Φ.Σ. έχουμε γράψει όλη την ιστορία της δίωξης και της απαλλαγής των οροθετικών γυναικών, όσο και για την κατάργηση της υγειονομικής διάταξης που ήταν και η βάση όλης αυτής της βαρβαρότητας. 
Δεν επαναλαμβάνουμε.

Το άρθρο που ακολουθεί το έγραψε η Χρύσα για να μοιράσει τη χαρά και τη συγκίνησή της με περισσότερους ανθρώπους, και θα λέγαμε ότι είναι μεγάλη η χαρά όταν κερδίζεις κάποιες νίκες, και οι νίκες αυτές ονομάζονται 

Κατερίνα ή Ράνια. 

Γιατί αυτή η Κατερίνα που αναφέρει το μικρό σημείωμα όσο και εδώ και πολλούς μήνες η Ράνια, είναι ένα ακόμα μεγαλύτερο όφελος: 

Είναι 2 από τις 27 διαπομπευμένης και φυλακισμένες οροθετικές γυναίκες που βρίσκονται σήμερα σε απεξάρτηση. 

Μικρό το ποσοστό, ας ελπίσουμε και σε καλύτερα.

Σίσσυ Βωβού

της Χρύσας Μπότση

H μελαχρινή ζωντανή κοπέλα που με υποδέχεται στην αυλή της Μονάδας Λοιμώξεων του νοσοκομείου Α.Συγγρός, λίγα μέτρα έξω από το γραφείο μου, είναι η Κατερίνα. 

Το βλέμμα της είναι καθαρό, το χαμόγελο γεμάτο κι ας της λείπουν κάποια από τα μπροστινά της δόντια.

Τρέχει προς το μέρος μου  με την αγκαλιά ανοιχτή. 

Το γέλιο της γεμίζει το χώρο, τραβά τα βλέμματα των υπολοίπων ανθρώπων, ασθενών, συγγενών που περιμένουν. 

Άλλοι κοιτούν με απορία, άλλοι χαμογελούν. 

Κάποιοι που με ξέρουν χρόνια στην πορεία του δικού τους αγώνα ενάντια στο HIV/AIDS κινούν το χέρι σε χαιρετισμό με νόημα. 

Καθώς η Κατερίνα μ’ αγκαλιάζει σφιχτά και τα μαλλιά της κυματίζουν μπροστά στα μάτια μου, δεν μπορώ να μη χαμογελάσω.

Την γνώρισα στις φυλακές Κορυδαλλού. 

Ένα πλάσμα εκδηλωτικό, ταλαιπωρημένο, έτοιμο πάντα να γελάσει. 

Μια χρήστρια ηρωίνης, μια από αυτές που κλήθηκαν να χρωματίσουν με τη δική τους καθημερινή πορεία  προς το θάνατο, μια προεκλογική περίοδο, να δώσουν στον τότε υπουργό Υγείας, τον Ανδρέα Λοβέρδο, ένα προβάδισμα σε ψηφοφόρους φοβισμένους, απογοητευμένους, θυμωμένους.

Η Κατερίνα μαζί με τις υπόλοιπες 38 κοπέλες, οροθετικές χρήστριες, βαφτίστηκε «υγειονομική βόμβα» για τον Έλληνα οικογενειάρχη που –γιατί θεωρείται λογικό; -κυκλοφορεί στις πιάτσες των χρηστών με το φερμουάρ του παντελονιού του κατεβασμένο, την τσέπη χωρίς προφυλακτικά και ψάχνει μια σύντομη, χωρίς υποχρεώσεις ανακούφιση.

Τα πράσινα μάτια της Κατερίνας, ήταν θολά όταν την πρωτοείδα: γεμάτα απορία, χαμένες ντάγκλες, αναζητώντας μια τζούρα από τσιγάρο και λίγο καφέ. 

Στις Τρίτες που η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στις διωκόμενες οροθετικές επισκεπτόταν τις Γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, η Κατερίνα έτρεχε πάντα να μας προϋπαντήσει.

Η περιπέτεια αυτών των εξιλαστήριων θυμάτων ενός αποτυχημένου πολιτικού συστήματος, έληξε με την πανηγυρική αθώωσή τους στα δικαστήρια ένα χρόνο μετά τη σύλληψή τους. 

Κάποιες από αυτές τις κοπέλες τις χάσαμε τελείως. 

Τις περισσότερες τις είδαμε ξανά στις πιάτσες να ψάχνουν τη δόση τους με οποιοδήποτε τρόπο, για μια ακόμη φορά.

Νομίζω πως δεν θα ξεχάσω εύκολα, την έκπληξή μου όταν καιρό μετά, διαβαίνοντας αφηρημένη το διάδρομο της κλινικής, άκουσα μια γνώριμη φωνή να φωνάζει το όνομά μου. 

Έκπληκτη κοίταγα την Κατερίνα και τα γελαστά πρόσωπα των γονιών της. 

Την είχα – για να πω την αλήθεια- υποεκτιμήσει.  

Δεν της τόχα! 

Η Κατερίνα, καθαρή, μόνη της χωρίς υποκατάστατα, ζωντανή και αισιόδοξη είχε έλθει να ξεκινήσει παρακολούθηση για την HIV λοίμωξη που της κληροδότησε ίσως η πιο άσχημη περίοδος της ζωής της. 

Κι εγώ που ήμουν μαζί της μαζί με την υπόλοιπη ομάδα αλληλεγγύης στις μέρες της φυλάκισής της, είμαι πια η γιατρός της.

Το κορίτσι που με υποδέχθηκε χθες, μπήκε με φόρα μαζί μου στο γραφείο μου.

«Θέλω να σου δώσω κι άλλη μια χαρά» μου είπε. 

Στο χέρι της κρατούσε ένα μικρό σακουλάκι. 

Το ‘βαλλε στο χέρι μου πάντα χαμογελώντας.

«Δεν είναι ανάγκη» είπα, αλλά αυτή επέμενε

«Δέστο» είπε. «Το ‘φτιαξε ο μπαμπάς μου».

Άνοιξα το μικρό σακουλάκι και μια λεπτή ασημένια αλυσίδα κύλησε στα χέρια μου. 

Νόμισα πως τα ασημένια γράμματα με μια καρδούλα στη θέση του τόνου, θα ‘γραφαν το όνομά μου. Έγραφαν όμως: “mamma”.

http://www.fylosykis.gr/2013/06/%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1/