ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ Αναφορά στον «τυχαίο» θάνατο της Λαμίς Αμπουνάχι και των δύο παιδιών της, του τριάχρονου Ουντάι και της εννιάμηνης Λαϊάλ, από πυρκαγιά στα βουνά της Σάμου.

(Μας ήρθε, από το Δίκτυο Μεταναστών κ Προσφύγων, το παρακάτω μήνυμα.

Αφορά σε μια ακόμα ιστορία που έρχεται να προστεθεί στη σειρά των αρνητικών ιστοριών για το σύγχρονο και περίφημο ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ των κυβερνώντων της Ελληνικής επικράτειας του 2012-2013.

Στην ιστορία υπάρχουν κάποια κενά, λογικό- αλλά αυτό είναι δουλειά των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών να τα διερευνήσουν.

Να θυμίσουμε, στους μη ιδιαίτερα γνώστες αναγνώστριες και αναγνώστες μας, ότι αυτό το περιστατικό είναι καθαρό περιστατικό Smuggling!. 

Να θυμίσουμε ακόμα ότι αν ως χώρα είχαμε προσωρήσει στο να αναγνωρίζαμε το καθεστώς πρόσφυγα στους Σύριους, ειδικά γι αυτή την περίοδο, αυτό και άλλα σαν αυτό το περιστατικό δεν θα τα είχαμε…).

.....................................................

Τα χαράματα της 21ης Ιουλίου 2013, φουσκωτό με προέλευση την Τουρκία εγκαταλείπει σε βραχώδη ακτή της Σάμου τον Σύρο πρόσφυγα Ουασίμ Αμπουνάχι, τη σύζυγό του Λαμίς, τα δύο παιδιά τους, Ουντάι και Λαϊάλ, και τους φίλους τους Τζιχάντ Κελάνι και Μοχάμετ Μπασίς.

Οι πρόσφυγες ανεβαίνουν την κατακόρυφη πλαγιά και κρύβονται σε παρακείμενη δασώδη περιοχή μέχρι το βράδυ.

Επειδή η Λαμίς είναι άρρωστη και εξαντλημένη, επικοινωνούν με το μοναδικό κινητό τους με το τηλέφωνο ανάγκης των τουρκικών αρχών (7777) και ζητούν βοήθεια – ο Κελάνι μιλάει πολύ καλά αγγλικά. 

Οι Τούρκοι, _{εντοπίζοντας το σήμα του κινητού, τους απαντούν σύντομα και τους ενημερώνουν} για το πού βρίσκονται, δίνοντάς τους το αντίστοιχο νούμερο των ελληνικών αρχών (112). 

Επειδή οι πρόσφυγες αδυνατούν να συνδεθούν με το συγκεκριμένο κινητό, ζητούν από τους Τούρκους να επικοινωνήσουν απευθείας με τις ελληνικές αρχές. 

Πράγματι, σε λίγο δέχονται τηλεφώνημα από ελληνικό κινητό, ο Κελάνι εξηγεί στη γυναίκα που βρίσκεται στην άλλη άκρη της γραμμής την τραγικότητα της κατάστασης και συνεννοούνται να ανάψουν μια μικρή φωτιά στην άκρη του βράχου για να τους εντοπίσει το σωστικό σκάφος.

Σε δύο ώρες φτάνει το σκάφος, οι πρόσφυγες ανάβουν τη προσυνεννοημένη μικρή φωτιά, το σκάφος ρίχνει πάνω τους τους προβολείς, ανταλλάσουν νεύματα, οι πρόσφυγες σβήνουν τη φωτιά και μετά από λίγο το σκάφος φεύγει για να επανέλθει έπειτα από είκοσι λεπτά, να ακολουθηθεί η ίδια διαδικασία, χωρίς να ανάψει φωτιά αυτή τη φορά, και στη συνέχεια να αποχωρήσει ανεπιστρεπτί. 

Μετά από ώρα δέχονται τηλεφώνημα από το ίδιο ελληνικό κινητό και η ίδια γυναίκα τους ενημερώνει ότι ακόμα δεν έχει σταλεί βοήθεια! Δυστυχώς, τελειώνει η μπαταρία του κινητού των προσφύγων και χάνεται κάθε δυνατότητα επικοινωνίας

Μένουν εκεί την υπόλοιπη νύχτα και τα χαράματα της 22ας, ενώ το νερό έχει τελειώσει προ πολλού και η κατάσταση της Λαμίς επιδεινώνεται, ο Τζιχάντ μένει με τη μητέρα και τα παιδιά, ο Μοχάμετ αναζητά βοήθεια στη στεριά και ο πατέρας κατεβαίνει στη θάλασσα, κολυμπάει, φτάνει σε άλλη ακτή, ανεβαίνει στα βράχια, λιποθυμά και όταν συνέρχεται, βλέπει κοντά ένα ψαροκάικο, κάνει σινιάλα, μάλλον τον αγνοούν, περπατάει για δύο ώρες περίπου, κατορθώνει να φτάσει σε κάποιο σπίτι και ζητά βοήθεια.

Ο ιδιοκτήτης ειδοποιεί την αστυνομία, η οποία φτάνει πολύ σύντομα, ο Ουασίμ απεγνωσμένα τους δείχνει την κατεύθυνση που έχει αφήσει τους δικούς του (“my baby”…), προχωρούν προς τα εκεί, αλλά σύντομα οι αστυνομικοί του λένε ότι στην περιοχή υπάρχει φωτιά και τον οδηγούν στο ΑΤ Σάμου.

Στο ίδιο χρονικό διάστημα, ο Μοχάμετ, έχοντας βρει λίγο νερό, επιστρέφει στο σημείο που είναι ο Τζιχάντ με την οικογένεια και όλοι μαζί προσπαθούν να προχωρήσουν στη στεριά.

Έπειτα από λίγη ώρα η Λαμίς αδυνατεί να περπατήσει, οπότε οι δύο άντρες συνεχίζουν και μετά από 2,5 ώρες φτάνουν σε μια εκκλησία, βρίσκουν νερό και εξαντλημένοι κοιμούνται, όπου και τους βρίσκουν άντρες της Πυροσβεστικής. 

Τους ενημερώνουν για την οικογένεια, αλλά τους οδηγούν στο ΑΤ.

Ο Ουασίμ Αμπουνάχι, παρ’ όλες τις απεγνωσμένες εκκλήσεις του, παρέμεινε κρατούμενος για 15 μέρες, τις περισσότερες από τις οποίες δεμένος σε μια καρέκλα, και στη συνέχεια οδηγήθηκε στο Κέντρο Κράτησης του νησιού, όπου έμεινε άλλο τόσο. 

Όταν έφτασε στην Αθήνα και το θέμα έγινε γνωστό (ήδη δικηγόροι είχαν κάνει δήλωση εξαφάνισης της γυναίκας και των παιδιών στις 13/8 και αναφορά στο Συνήγορο του Πολίτη την επομένη), μετά από πιέσεις, η Αστυνομία δήλωσε ότι έχει κάνει εξαντλητικές έρευνες, πράγμα βέβαια που διαψεύδεται τραγικά από το γεγονός ότι ο Ουασίμ Αμπουνάχι, μαζί με τον ανιψιό του και ένα φίλο του, το μεσημέρι της Παρασκευής 6 Σεπτεμβρίου βρήκαν τα καμένα υπολείμματα της γυναίκας του και των παιδιών του.

•Γιατί οι ελληνικές αρχές εγκατέλειψαν τη σωστική επιχείρηση ενώ είχαν εντοπίσει τους πρόσφυγες;

•Ποια υπάλληλος είχε βάρδια το βράδυ της 21ης Ιουλίου, σε ποιον ανήκει το κινητό με το οποίο επικοινωνούσαν οι πρόσφυγες (είναι καταγεγραμμένο στη μνήμη του τηλεφώνου του Τζιχάντ) και γιατί οι ελληνικές αρχές μετά τη δήλωση εξαφάνισης δεν τα έχουν ερευνήσει;

•Γιατί η αστυνομία αδιαφόρησε στις απεγνωσμένες εκκλήσεις του πατέρα αμέσως μετά τη σύλληψή του, όταν ήταν πολύ πιθανό η φωτιά να μην είχε φτάσει στο σημείο που βρίσκονταν η γυναίκα με τα παιδιά της;

•Πώς είναι δυνατό ειδικευμένα σώματα να μη βρίσκουν τους αγνοούμενους και να τους βρίσκει, ενάμιση μήνα μετά, ο ίδιος ο πατέρας;

•Με ποια λογική παραμένουν προφυλακισμένοι για εμπρησμό οι Τζιχάντ Κελάνι και Μοχάμετ Μπασίς ενώ είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν έχουν καμία σχέση με την πυρκαγιά στο δάσος;

•Πού τελειώνουν η αδιαφορία και η αναλγησία και πού αρχίζουν η συγκάλυψη και η συνενοχή, πόσους πρόσφυγες θα σκοτώσουν ακόμα η «θωράκιση των συνόρων» και η «αποτρεπτική πολιτική»;

                                    

«Έφερα την οικογένειά μου για να γλιτώσει από τη φωτιά στη Συρία και να καεί στην Ελλάδα;». 

Ουασίμ Αμπουνάχι

........................................

Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών

Δίκτυο για Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα.

AMNESTY INTERNATIONAL PRESS RELEASE
6 September 2013 

A Dutch Supreme Court judgment finding the state liable for the deaths of three Muslim men amid the Srebrenica genocide marks a significant victory in the decades-long search for accountability, Amnesty International said today.

“Nearly two decades on from Srebrenica, this Dutch case marks the first time an individual government has been held to account for the conduct of its peacekeeping troops under a UN mandate,” 

said Jezerca Tigani, Deputy Europe and Central Asia Programme Director at Amnesty International.

According to the court,  

Dutch troops serving as UN peacekeepers in Srebrenica sent three Bosniak Muslim men away from a “safe area” on 13 July 1995. 

This effectively handed them over to Bosnian Serb forces, who went on to kill some 8,000 Bosnian Muslim men and boys; many of their bodies have still not been found.

Rizo Mustafic, an electrician, as well as the brother and father of Hasan Nuhanovic, an interpreter who assisted the Dutch battalion of UN peacekeepers (Dutchbat) in Srebrenica, died because the troops sent them away from a “safe area” under their control. Nuhanovic’s mother was also killed, but her death was not included in the current case.

They were expelled from the peacekeepers’ compound despite the Dutch troops having witnessed multiple incidents of Bosnian Serb forces mistreating or killing men outside the “safe area”.

The Supreme Court decision upholds a July 2011 local appeals court ruling in The Hague, in a civil case brought by relatives of the three men who were killed.

“This is a historic victory for the relatives of those who were killed in this case, but also marks a symbolic step for the thousands of other victims of Europe’s worst crimes under international law since the Second World War,” 

said Tigani.

The Dutch state has faced several lawsuits in the past in relation to its role in the Srebrenica genocide, but this is the first time it has been found responsible in a civil suit for any of the deaths.

“This Dutch Supreme Court ruling makes crystal clear that states can be held responsible for the conduct of international peacekeepers,” 

said Tigani.

“It should pave the way for the Dutch government to provide full reparation – including compensation – to the relatives who brought this case, as well as other family members of victims of the Srebrenica genocide.”

Background
 

Past attempts to hold international peacekeepers criminally responsible for human rights violations have been unsuccessful, including in cases involving UN peacekeeping operations in Bosnia and Kosovo, and at the European Court of Human Rights.

The International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia has charged former Bosnian Serb leader Radovan Karadžic and former Bosnian Serb Army General Ratko Mladic with genocide in Srebrenica and other crimes under international law during the 1992-1995 armed conflict in Bosnia.

Amnesty International has repeatedly highlighted the more than 10,000 unresolved cases of enforced disappearances dating back to the conflict.

Η ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΑΡΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗ / ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ κ.κ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ & ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ & ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ Θέμα: Δίωξη ρατσιστικών εγκλημάτων

Ερώτηση σχετικά με τη δίωξη ρατσιστικών εγκλημάτων

http://mariayannakaki.gr/index.php/vouli/561-erotisi-gia-dioksi-ratsistikon-egklimaton-augoustos-2013

Δημιουργήθηκε στις Τρίτη, 20 Αυγούστου 2013 06:10

ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ κ.κ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ & ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ & ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Θέμα: Δίωξη ρατσιστικών εγκλημάτων

Στην «Εφημερίδα των Συντακτών» της 16 Αυγούστου 2013 αναφέρεται ανάρτηση βίντεο ρατσιστικής επίθεσης με θύμα μετανάστη μικροπωλητή, από τον ίδιο το δράστη της επίθεσης, στις αρχές της εβδομάδας, με τίτλο 

«Χοντρος καυγας με βρομιαρηδες ισλαμιστες vs ελληνα: 

Παραλια αλεποχωριου όλοι παρανομοι.. αναλαμβανω δραση...η αστυνομια κοιματε;γαμω το ισλαμ τους την επομενη φορα θα πεσει πολυ ξυλο...», 

που επισημάνθηκε και από πολλούς ιστότοπους. 

Σύμφωνα με δήλωση του Παναγιώτη Δημητρά από το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) στην εφημερίδα (η οποία δημοσιεύει απομαγνητοφωνημένο ολόκληρο το ρατσιστικό παραλήρημα του δράστη), στοιχειοθετούνται τα αδικήματα της καθύβρισης θρησκεύματος και αντιποίησης αρχής (άρθρα 1 και 2 του αντιρατσιστικού νόμου 927/79), που διώκονται αυτεπάγγελτα, και τα αδικήματα της απειλής και εξύβρισης, για τα οποία απαιτείται έγκληση του θύματος. 

Σύμφωνα με την εφημερίδα, μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να έχουν ευαισθητοποιηθεί οι αρμόδιες υπηρεσίες, σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις, που αναφέρει η εφημερίδα, όταν η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της ΕΛ.ΑΣ. (ΔΗΕ) και ο εισαγγελέας κινούνται αστραπιαία.

Η εφημερίδα αναφέρει πως δύο αναφορές του ΕΠΣΕ για ρατσιστικό λόγο εκκρεμούν ακόμη. 

Η πρώτη αφορά χρήστη του κοινωνικού δικτύου facebook που είχε σχολιάσει την καμπάνια της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου σχετικά με την ιθαγένεια των μεταναστών δεύτερης γενιάς, ζητώντας «να βρούμε ένα ένα τα κωλόπαιδα του βίντεο, να τα κάψουμε ζωντανά και να ανεβάσουμε το βίντεο στο internet». 

Κατά την εφημερίδα, η ΔΗΕ έχει ενημερώσει το ΕΠΣΕ πως έστειλε την υπόθεση στον αρμόδιο εισαγγελέα, ωστόσο δεν υπάρχει ενημέρωση για την εξέλιξη της υπόθεσης.

Κατά την εφημερίδα, εκκρεμεί ακόμη ενημέρωση για την τύχη της δικογραφίας που σχηματίστηκε το Νοέμβριο 2011 σχετικά με ρατσιστικούς χαιρετισμούς στελεχών της Χρυσής Αυγής.

Τέλος, ο Παναγιώτης Δημητράς υπενθύμισε στην εφημερίδα τις απειλές κατά της ζωής του που είχε δεχτεί στο Διαδίκτυο ο ίδιος και ο δικηγόρος του ΕΠΣΕ Θανάσης Τάρτης, όταν ήταν πολιτική αγωγή στη δίκη των ΟΥΚ για τα ρατσιστικά συνθήματα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου: «Ενώ σε άλλες περιπτώσεις κινητοποιούνται με αυτόφωρο, στην περίπτωση των απειλών κατά της ζωής μας δεν κάνα τίποτα».

Ερωτώνται οι Υπουργοί

1. Γιατί δεν ασκήθηκαν άμεσες αυτεπάγγελτες ποινικές διώξεις για όλα αυτά τα περιστατικά με τη συνδρομή της ΔΗΕ, όπως σε άλλες κατονομαζόμενες περιπτώσεις;

2. Για όλες αυτές τις περιπτώσεις έχουν μέχρι σήμερα ασκηθεί διώξεις, και να ναι πότε ασκήθηκαν και ποια είναι η τύχη τους; Αν όχι πρόκειται να ασκηθούν κατά προτεραιότητα ποινικές διώξεις;

3. Από την ίδρυση των Γραφείων Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας και τον ορισμό εισαγγελέων για τις υποθέσεις που εμπίπτουν στον αντιρατσιστικό νόμο πόσες και ποιες ακριβώς ποινικές διώξεις και για ποια συγκεκριμένα αδικήματα έχουν ασκηθεί και ποια είναι η εξέλιξη για την καθεμιά;

Η ΕΡΩΤΩΣΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ

ΜΑΡΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗ