Για τον ιό υπάρχει φάρμακο, για τις διακρίσεις όμως; / 01.12.2015 | Συντάκτης: Δημήτρης Αγγελίδης

Μόνιμος δεκανέας του ελληνικού στρατού, ασυμπτωματικός φορέας του HIV, βρέθηκε προ εκπλήξεως αντιμέτωπος με φοβικό διάταγμα που προβλέπει αποβολή των οροθετικών από το στρατό ως «Ι3» ή «Ι5»

iiv_aids.jpg

 

Μπορεί οι οροθετικοί να έχουν πια τη δυνατότητα να ζουν με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή μια ζωή καθόλα φυσιολογική, όμως ο στιγματισμός τους και οι διακρίσεις που υφίστανται στον εργασιακό τομέα αποτελούν μάλλον τον κανόνα.

Οπως δείχνει η πρόσφατη απόλυση ενός οροθετικού μόνιμου δεκανέα από τον στρατό, οι προκαταλήψεις για τη νόσο κυριαρχούν, ενώ η πολιτική ηγεσία και ο κρατικός μηχανισμός συχνά αγνοούν βασικά δεδομένα της ιατρικής και δεν διστάζουν να παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο σχετικά με τα δικαιώματα των οροθετικών.

Ο δεκανέας, που βρίσκεται κοντά στα 30, υπηρετούσε στη γενέτειρά του, σε ακριτική περιοχή, όταν στα τέλη Ιουνίου του στάλθηκε η απόφαση της υγειονομικής επιτροπής που τον ενημέρωνε ότι λόγω της οροθετικότητάς του (σε ασυμπτωματικό ακόμα στάδιο) εντάσσεται στην κατηγορία ικανότητας Ι3 και απολύεται από τον στρατό.

Η απόφαση παρέπεμπε στο Προεδρικό Διάταγμα 11 (ΦΕΚ α.φ. 17-27/01/2014) που φέρει την υπογραφή της τότε αναπληρώτριας υπουργού Εθνικής Αμυνας Φώφης Γεννηματά και το οποίο, μέχρι να εφαρμοστεί στην περίπτωση του δεκανέα, δεν είχε γίνει γνωστό σε οργανώσεις για τα δικαιώματα των οροθετικών.

Το διάταγμα προβλέπει ότι απολύονται από τον στρατό όχι μόνο οι επαγγελματίες οπλίτες που εμφανίζουν «σύνδρομο επίκτητης ανοσοανεπάρκειας που δεν ανταποκρίνεται στην αντιρετροϊκή θεραπεία» (κατηγορία ικανότητας Ι5), αλλά και όσοι εμφανίζουν «ασυμπτωματική λοίμωξη από τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας ή με καλή ανταπόκριση στην αντιρετροϊκή θεραπεία» (Ι3).

Σύμφωνα με την ΑCT UP, που παρέχει νομική, ιατρική και ψυχολογική στήριξη στον δεκανέα, το προεδρικό διάταγμα δεν υπακούει σε καμία σύγχρονη ιατρική λογική και παραβιάζει το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς οι ασυμπτωματικοί φορείς του HIV ή αυτοί που ακολουθούν θεραπεία κρίνονται απολύτως λειτουργικοί στη ζωή και την εργασία τους.

Μάλιστα, το προεδρικό διάταγμα θεωρείται ιδιαιτέρως σκληρό, καθώς προβλέπει απευθείας απόλυση και όχι μετάθεση σε υπηρεσία γραφείου.

 

Στη δικαιοσύνη

Η υπόθεση του δεκανέα επανεξετάστηκε από δεύτερη γνωμοδοτική επιτροπή, η οποία επιβεβαίωσε την απόφαση της πρώτης, ισχυριζόμενη ότι «η πάθηση μπορεί να δυσχεραίνει σημαντικά την εκτέλεση των υπηρεσιακών καθηκόντων του», επισημαίνοντας μάλιστα πως εξαιτίας αυτού θα υπήρχαν δυσμενείς επιπτώσεις για τον ίδιο τον οπλίτη.

Ο δεκανέας πρόκειται να καταφύγει στη Δικαιοσύνη κατά της απόλυσής του.

«Καλούμε την ελληνική πολιτεία να κατανοήσει επιτέλους την πορεία της ΗΙV λοίμωξης και να φερθεί επιτέλους [...] σύμφωνα με τις έως τώρα διακηρύξεις της κυβέρνησης σχετικά με τον HIV και τα ανθρώπινα δικαιώματα», επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η ΑCT UP, που αφιερώνει τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα στον δεκανέα.

..........................................

https://www.efsyn.gr/arthro/gia-ton-io-yparhei-farmako-gia-tis-diakriseis-omos

........................................

ΜΗΝΥΜΑ ACTUP ΓΙΑ ΤΗΝ 1η ΔΕΚ 2015

1η Δεκεμβρίου, 

Παγκόσμια Ημέρα κατά του HIV/AIDS

Ναι μεν μπορούμε να νικήσουμε το AIDS! 

Αλλά μήπως δεν θέλουμε;

Ανάμεσα στις χώρες σε οικονομική δυσπραγία, η Ελλάδα βιώνει τη βαθύτερη οικονομική κρίση με την ανεργία να ανεβαίνει από το 7.8% το 2008 στο 27.5 % το 2013. 

Καθώς η υγειονομική κάλυψη είναι στενά συνδεδεμένη με την εργασία το 2014 > 23% του πληθυσμού (2.5 εκατομμύρια) έμεινε ανασφάλιστο. 
Επιπλέον τα κονδύλια για την υγεία και ανταποδοτικά μέτρα (συμμετοχή των ασφαλισμένων) που υιοθετήθηκαν επέτειναν την αδυναμία πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας.

Η διάβρωση της υγειονομικής κάλυψης κατά την οικονομική κρίση είναι ανησυχητικός τόσο με όρους υγείας του πληθυσμού όσο και για το μέλλον της χώρας. 

Η υγεία των ευάλωτων ομάδων πληθυσμού είναι σε εξαιρετικό κίνδυνο καθώς οι συνέπειες των αλλαγών στην υγεία αφορούν κυρίως αυτές τις πληθυσμιακές ομάδες κυρίως. 

Η πρόσβαση στην υγεία απαιτεί την ασφαλιστική κάλυψη και τα προαπαιτούμενα για την προνοιακή κάλυψη είναι τραγικά, οι δημόσιες υπηρεσίες υγείας αποστελεχώθηκαν ενώ συχνές είναι πια οι ελλείψεις ακόμη και σε βασικά υλικά των νοσοκομείων χάρις και στο μηνιαίο τρόπο προϋπολογισμού που έχει επιλεγεί ως πολιτική ελέγχου των οικονομικών τους.  

Η HIV/AIDS λοίμωξη δεν έμεινε αλώβητη. 

Για τον τελευταίο χρόνο: 

Όλες σχεδόν οι ΜΕΛ δεν είναι σε θέση να κάνουν ούτε το βασικό έλεγχο των ανθρώπων με HIV που παρακολουθούν. 

Ο γονοτυπικός έλεγχος (έλεγχος για την αντοχή των φαρμάκων) ανήκει στο παρελθόν με τους γιατρούς να αναγκάζονται πλέον να κάνουν εμπειρικά την επιλογή θεραπείας. 

Το πιο τρομακτικό ίσως είναι η παρατηρούμενη, έντονα και σε όλα τα νοσοκομεία πλέον, έλλειψη αντιρετροϊκών φαρμάκων με τους ασθενείς αγωνιωδώς να αναζητούν φάρμακα από συνασθενείς τους. 

Τα τμήματα απεξάρτησης αντιμετωπίζουν αντίστοιχα ελλείψεις των υλικών για τις δράσεις δρόμου και οι δράσεις της επιτροπής που συντόνιζε τις παρεμβάσεις για την αναχαίτιση της HIV επιδημίας έχουν σταματήσει απότομα από το ΚΕΕΛΠΝΟ.

Η όλη εικόνα είναι πολύ ανησυχητική για το μέλλον όχι μόνο των οροθετικών και των Μονάδων Λοιμώξεων αλλά για όλους και όλες μας καθώς και για όλο το δημόσιο σύστημα υγείας

Νέα κυβέρνηση νέες προτεραιότητες νέες απαιτήσεις.

Είχαμε και έχουμε από αυτή την κυβέρνηση που τουλάχιστον κατήργησε τη φασιστική  διάταξη έμπνευσης Λοβέρδου που φυλάκισε τις οροθετικές χρήστριες πολλές απαιτήσεις: 

Να στηρίξει το δημόσιο σύστημα υγείας,

Να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα τα προβλήματα που γεννά και συντηρεί η οικονομική κρίση τη χρήση ουσιών, τη διάδοση λοιμωδών νοσημάτων, την επίταση της HIV επιδημίας. 

Να θέσει επί τάπητος και σε διαπραγμάτευση την υπερεκτιμημένη τιμή των φαρμάκων από τις πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες, κάτι που καθιστά την πρόσβαση στη θεραπεία κάποτε αδύνατη, όπως αυτή της θεραπείας για την ηπατίτιδα C.

Η φετινή 1^η Δεκεμβρίου βρίσκει την HIV λοίμωξη στην Ελλάδα πραγματικά σε κρίση. 

Στην  ACT UP HELLAS πιστεύουμε ότι η 1η Δεκεμβρίου αποκτά ξανά το νόημά της. 

Μετά τα party, τις φιέστες, τους εορτασμούς, ήρθε ξανά η ώρα της διεκδίκησης, της αντιπαράθεσης, η ώρα που πρέπει ξανά να πιέσουμε για τα αυτονόητα: το δικαίωμα στην υγεία, στη θεραπεία, στη δουλειά και στην αξιοπρέπεια. 

Εμείς αφιερώνουμε τη φετινή 1^η Δεκεμβρίου στον οροθετικό δεκανέα που ο Ελληνικός στρατός απέλυσε λόγω της οροθετικότητάς του...