Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ
ΨΕΛΙΣΕ ΤΙΠΟΤΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΣΦΥΡΙΞΑΝ ΑΔΙΑΦΟΡΑ...
Προβληματισμό δημιουργεί η διακήρυξη
στον ΟΗΕ για το HIV/AIDS που μόλις
«ψηφίστηκε».
Η διακήρυξη θα μπορούσε να αποτελεί ένα εργαλείο ελέγχου των
κρατών-μελών σχετικά με την πρόοδο που
έχουν επιτελέσει για την HIV λοίμωξη.
Παρόλο που λίγοι άνθρωποι με HIV θα ασχοληθούν να
διαβάσουν και να κάνουν κριτική στο κείμενο, δεν παύει να αποτελεί σημαντικό
εργαλείο στα χέρια ακτιβιστών για την προάσπιση δικαιωμάτων ειδικά ευάλωτων
ομάδων.
Αυτές οι «ευάλωτες ομάδες» θα έπρεπε να ορίζονται σαφώς σε όλο το
κείμενο και όχι να εννοούνται: ανδρες που κάνουν σεξ με άνδρες, ΧΕΝ,
εκδιδόμενα άτομα, διεμφυλικά άτομα, μετανάστες, πρόσφυγες, φυλακισμένοι,
γυναίκες και νέοι.
Οι ομάδες αυτές και οι δράσεις που τις αφορούν οφείλουν να
προηγούνται στη χρηματοδότηση αλλά και στις δράσεις πρόληψης (παρ 63).
Ακόμη σαφής πρέπει νάναι η γλώσσα που
αφορά στην επιδημιολογική επιτήρηση:
το «κάθε
χώρα πρέπει να ορίσει τους πληθυσμούς που είναι βασικοί για την επιδημία και η
απάντηση οφείλει να προσαρμόζεται στο επιδημιολογικό προφίλ»
μπορεί ευκολα
να αφήσει απέξω σημαντικές ευάλωτες ομάδες πληθυσμού που μια χώρα ενοχλείται να
ασχοληθεί μαζί τους.
Το κείμενο ωστόσο του 2016 μοιάζει να
μην συγχρονίζεται με την ιατρική εξέλιξη γύρω απο το νόσημα.
Θα μπορουσε να
είχε γραφτεί το 2011.
Δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψη του την εξέλιξη και τη
σημασία της πρόσβασης στη θεραπεία όλων όσων το έχουν ανάγκη.
Αυτό είναι και
προαπαιτούμενο για τους στόχους του 90:90:90 έως το 2030.
Η διακήρυξη του 2016, σε σχέση με τις
προηγούμενες, είναι ασαφής και δεν τολμά καν να ονομάσει τα προβλήματα που
υπάρχουν και τωρα γύρω απο την ΗΙV λοίμωξη, ενώ προσπερνά σφυρίζοντας το προσφυγικό και το trafficking.
Θέλουμε να
θυμίσουμε στις αρχές της χώρας μας οτι πλέον η χώρα χρηματοδοτεί δράσεις μέσω
του ΟΗΕ και της Υπατης Αρμοστείας και καθώς στο κείμενο δεν υπάρχει ούτε μια
αναφορά για τη διασύνδεση HIV και προσφύγων, δεν υπάρχει ελπίδα χρηματοδότησης απο τον
ΟΗΕ προγράμματος γι αυτό το θέμα...
Κατά ένα περίεργο τρόπο δεν υπάρχει
σαφής γλώσσα γύρω απο τις πολιτικές μείωσης της βλάβης που σχετίζονται με την
ουσιοεξάρτηση.
Δεν αναφέρονται και δεν αναγνωρίζονται οι προηγούμενες
δεσμεύσεις για τη μείωση της HIV λοίμωξης μεταξύ των χρηστών ενώ αποφεύγεται και σαφής
διατύπωση για την πρόσβασή τους στη θεραπεία.
Aυτό που κάνει αυτή τη συνάντηση ακόμη
πιό προβληματική είναι η περίεργη άρνηση των κρατών-μελών να πιστοποιήσουν και
επιτρέψουν τη συμμετοχή 22 οργανώσεων ΛΟΑΤΚΙ, εκδιδομένων προσώπων, νέων και
χρηστών.
Η διαπραγμάτευση της διακήρυξης περορίστηκε στην πόλωση των
κρατών-μελών που υπεράσπισαν ακραίες πολιτικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές
αξίες μάλλον παρά παρεμβάσεις επιστημονικές.
Λυπούμαστε που ούτε η χώρα μας –παρά
τις ελπίδες μας- δεν αποτέλεσε εξαίρεση καθώς καμμιά συνάντηση δεν έγινε για το
θέμα και τις θέσεις που θα μπορουσε να είχε εκφράσει η χώρα ουτε καν με τα
συναρμόδια υπουργεία, πολλώ δε μάλλον με ΜΚΟ ή και οργανώσεις των
πολιτών...
Εμείς πάντως προσπαθήσαμε εγγράφως.
Δεν πήραμε καν απάντηση!
Σε όλο αυτό το μεσαιωνικό κλίμα,
οργανώσεις ακτιβιστών προσπάθησαν να πείσουν κράτη να σπάσουν αυτή την
επικίνδυνη σιωπή αλλά πέραν ενός μικρού διαλείμματος της Ρωσσίας που και αυτή
τελικά απέσυρε τις επιφυλάξεις της, δεν τα κατάφεραν.!
Αλήθεια, πως μπορεί να προσπαθεί κανείς
«να δώσει ένα τέλος στο AIDS” όταν αρνείται να αναγνωρίσει τις ομάδες που αφορά;
Πως
αφήνει κανείς χωρίς απάντηση το θέμα της πνευματικής ιδιοκτησίας σχετικά με τα
αντιρετροϊκά φάρμακα καταδικάζοντας εκατομμύρια οροθετικά άτομα στην πορεία
προς το θάνατο καθώς δεν έχουν πρόσβαση σ’αυτά;
Οι ομάδες
Global Network of
Sex Work Projects (NSWP),
Global Network of Trans Women and HIV (IRGT), Global Action for Trans Equality
(GATE),
και MSMGF (Tο Global Forum on MSM & HIV)
μαζί με την πλατφόρμα για
Fast-Track the HIV and Human Rights Responses Among Gay and
Bisexual Men and Other Men Who Have Sex with Men (The
Platform)
εξέφρασαν ήδη την απογοήτευσή τους για τη διακήρυξη που υιοθετήθηκε.
Την Ελλάδα εκπροσώπησε σ’αυτή τη
συνάντηση ο Πρόεδρος του ΚΕΕΛΠΝΟ και ένα μέλος μιας οργάνωσης.
Πραγματικά, δεν
αρκεί να ζητήσει κανείς συγγνώμη για τις οροθετικές που κυνήγησε σένα κυνήγι
μαγισσών ο Λοβέρδος.
Οφείλει ταυτόχρονα να μην συμβάλλει στον αποκλεισμό
ευάλωτων ομάδων πληθυσμού που μένουν έξω απο τη συζήτηση που τους αφορά..και
που αυτές τις ευάλωτες ομάδες τις είδε να διαδηλώνουν έξω απο το κτίριο του ΟΗΕ..
