Το χρονικό της κατασκευής ενόχων

Η διαπόμπευση των ευάλωτων την προεκλογική περίοδο από τον Απρίλιο μέχρι κ τον Ιούνιο του 2012 στηρίχθηκε σε μια σειρά κατασκευές και γεγονότα που είχαν ξεκινήσει νωρίτερα. 

Η κατασκευή ενόχων ως πολιτική κίνηση, είχε σαφή επικοινωνιακό σχεδιασμό από υπουργούς της τότε Κυβέρνησης, για την κάμψη των κοινωνικών αντανακλαστικών και μοιάζει να είχε ξεκινήσει νωρίς αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας στο τέλος του 2009 και τις αρχές 2010. 

Ο επανασχεδιασμός των ΕΣΠΑ 2007-2013, ως πρώτη κίνηση της τότε Κυβέρνησης, με άμεση ενεργοποίηση των πακέτων επικοινωνίας στάθηκε ο οικονομικός μοχλός της όλης προσπάθειας. Η αξιοποίηση κ χρήση των νέων τεχνολογιών για τη διάχυση της πληροφορίες, webtv- webradio- FB- tweter- you tube, κλπ- δημιούργησε και οδήγησε, από την μέχρι τότε ελεγχόμενη επικοινωνιακή Λίμνη των ΜΜΕ σε μιά ανεξέλεγκτη Θάλασσα επικοινωνίας, με ασαφή όρια ακόμα κ τώρα για την κατανόησή της.

Το επικοινωνιακό παιχνίδι με την "Αξία" κ το "Άξιο", δημιούργησε προσδοκίες για τη μή παραπάνω στροφή προς τον συντηρητισμό της Ελληνικής κοινωνίας και την αξιοκρατική επιστροφή στον εκδημοκρατισμό της. 
Δυστυχώς χρησιμοποιήθηκε όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια, χωρίς κανείς από τους εμπνευστές του να το προσπαθήσει ιδιαίτερα, ως πλάνη. 
Η είσοδος της Χώρας στον χορό κ την λογική των Μνημονίων υπήρξε δραματική.  

Η επιλογή της δημιουργίας αντίπαλων κοινωνικά ομάδων είναι η αρχή του Φιλελευθερισμού.
 

Η διαπόμπευση ως επιλογή, των ευάλωτων ή των πολιτικά εχθρών του νικητή έχει καταγγελθεί ανά τους αιώνες, παραμένει όμως μια πολύ δυνατή παραδειγματική επιλογή για να περιοριστούν οι κοινωνικές μάζες. 

Η Διαπόμπευση είναι κατακριτέα επιλογή από τους Ταγούς, είναι όμως επιλογή που θα οδηγήσει στην επικράτηση της κυρίαρχης εξουσιαστικής δύναμης κ ο τρόπος που χρησιμοποιούν οι αριβίστες της εξουσίας όταν τα κοινωνικά αντανακλαστικά, που έχουν προσπαθήσει να κινητοποιήσουν της μιάς ομάδας ενάντια στην άλλη, δουν ότι  δεν λειτουργούν.

 

Το 2010 τελείωνε με την δημιουργία του νομικού πλαισίου για την εδραίωση του κοινωνικού κατακερματισμού έτσι ώστε μέσα στο 2011 να συνεχίσει η νομοθετική μαζί με την επικοινωνιακή προετοιμασία της οικονομικής αξιακής κ κοινωνικής ισοπέδωσης. Η κατασκευή αντίπαλων ομάδων που θα ενοχοποιούνταν κατά το δοκούν είχε ξεκινήσει  να αποδίδει καρπούς. Δεν ήταν όμως αρκετό. Υπήρχαν αντιστάσεις και ένα συμπαγές κοινωνικό στρώμα που στήριζε αλληλέγγυα τις ευάλωτες ομάδες κ τους ευάλωτους στην επικράτεια. 

Το 2012 η τότε εξουσία είχε από τους δύο πρώτους μήνες του δείξει ότι θα έπαιζε ένα σκληρό επικοινωνιακά παιχνίδι για να καλύψει την πολιτική της ανεπάρκεια. Η δημιουργία ειδικών ιατρικών γραφείων για την παρακολούθηση των νομοθετημάτων εκτός από σαφή νομικό χαρακτήρα έχουν κ ένα πολιτικό μήνυμα.

Η εξουσία επάνω στο λαό  έχει ως δημόσιο βραχίονα  δράσης την Δημόσια Υγεία, με την γυναικεία φιγούρα να προΐσταται αυτής. Διαχέοντας ένας σαφές μήνυμα ενάντια στην γυναίκα.

Το 2013 η αλλαγή στην κυβερνητική πλειοψηφία επέβαλε κ την αλλαγή της κοινωνικής πολιτικής ενάντια στα Διαπομπευμένα άτομα. Η Συνέχεια της πολιτικής όμως της στοχοποίησης της Νόσου του Σεξ και του Νοσήματος έβρισκε άλλες μορφές  κανιβαλισμού στοχοποιώντας περισσότερο της εξάρτηση απενοχοποιώντας κ εξαπλώνοντας τον τζόγο..

Το 2014 η εδραίωση του κλίματος φόβου γίνεται αυτοσκοπός. Η επαναφορά αυτούσια νομοθετημάτων που την αμέσως προηγούμενη περίοδο είχαν αποσυρθεί δείχνει με τον πλέον δυναμικότερο κ εντυπωσιακό τρόπο ότι η καθεστωτική συντηρητική πολιτική είναι παρούσα.  

...........................................................................................

Η πολιτική πληγή της περιόδου 2010-2015, αποτέλεσμα της κυρίαρχης νοοτροπίας που στοχοποιεί την γυναίκα, την νόσο και το ευάλωτο, θα χρειαστεί πολύχρονους σκληρούς & δημοκρατικούς αγώνες για να κλείσει. 

Θα χρειαστεί η ενδοσκόπηση μιας ολόκληρης κοινωνίας για την διερεύνηση της απουσίας αντανακλαστικών υπεράσπισης της νοημοσύνης κ της λογικής, την περίοδο της ευτέλειας των αξιών 2010-2015.

Η ενοχοποίηση του Σεξ και της νόσου από το Σεξ,  είναι ο βασικός τρόπος συνοχής για τις βαθειά θρησκευόμενες κοινωνικές ομάδες, δείγμα των συντηρητικών κοινωνιών.

Η ιατρική ορολογία δυστυχώς έχοντας χρησιμοποιηθεί, συνήθως από στρατιωτικά καθεστώτα για να χαρακτηρίσει την αναγκαιότητα και την ανάγκη της παρουσίας της πολιτικής της δράσης, περιορίζει κ συνάμα δραματοποιεί τον λόγο απ τη μία κ απ΄ την άλλη ενεργοποιεί αντανακλαστικά φόβου κ αναμονής σοβαρών κ δύσκολα διαχειρίσιμων εξελίξεων.

...........................................................

Σκέψεις, με αφορμή γεγονότα μιας περιόδου που μοιάζει μακρινή μά είναι συνάμα κοντινή κ 

παραδοχές για πρακτικές από το τότε που επαρκούν για την κατασκευή ενόχων σε κάθε αύριο. 

.............................................................. 

κάθε που θα σταματάς να σκέφτεσαι με λογική 

θα βρίσκεις μπροστά σου ενοχές κ πολιτικές σύγκρουσης.