Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

ΠΩΣ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ C: TA KEΡΔΗ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ.. - Παρακολουθώντας ένα περιστατικό ασθενούς με την βοήθεια της ACTUP ξεμπλέκουμε το κουβάρι του κόστους των φαρμάκων κ των παιχνιδιών απ τις φαρμακευτικές

Η Χριστίνα (ΧΡ ΣΟ) , ασφαλισμένη στην Πρόνοια, είναι ένα οροθετικό άτομο που επίσης πάσχει από ηπατίτιδα C.

Παρακολουθείται συστηματικά για την HIV λοίμωξη με πολύ καλά αποτελέσματα, αλλά δεν υπήρξε εξίσου τυχερή με την ηπατίτιδα C για την οποία παρακολουθείται από ηπατολογικό τμήμα των Β.Προαστείων της Αθήνας.
Παρά τις δύο χορηγηθείσες συμβατικές αγωγές για την ηπατίτιδα δεν είχε αποτέλεσμα. Κινδυνεύει από ηπατική ανεπάρκεια και φυσικά θάνατο.
Ο ηπατολόγος της, της συνέστησε το νέο φάρμακο της GILEAD SOFOSBUVIR που μπορεί να τη θεραπεύσει αλλά έχει το μεγάλο μειονέκτημα του πολύ υψηλού κόστους. (13949,5256 το κουτί των 28 χαπιών).

https://www.google.gr/?gws_rd=ssl#q=sofosbuvir++%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%AF%CE%BF+%CF%84%CE%B9%CE%BC%CF%8E%CE%BD+%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1&start=10

Η Χριστίνα κατέθεσε εγγράφως το αίτημά της για το φάρμακό της μαζί με νομική γνωμοδότηση για το νόμιμο του αιτήματός της.
Το νοσοκομείο που την παρακολουθεί τη διαβεβαίωσε πως ούσα οροθετική, θα συνεχίσει να παίρνει τα φάρμακά της για τον ΗΙV (είναι σίγουρο; Αμφιβάλουμε..), αλλά ένα νοσοκομείο με ηπατολογικό ιατρείο οφείλει να χρεωθεί το κόστος της θεραπείας της ηπατίτιδας C.
H Xριστίνα περιμένει τώρα την απάντηση του νοσοκομείου που την παρακολουθεί για την ηπατίτιδα! αλλά μάλλον η απάντηση δεν θάναι θετική καθώς οι προϋπολογισμοί των νοσοκομείων έχουν κατακρημνισθεί και δεν αντέχουν φθηνότερα φάρμακα όπως έχει ήδη καταγγελθεί και από το κοινωνικό ιατρείο του Ελληνικού και όχι μόνον.

Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε ένα ενδιαφέρον debate στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο γύρω από τα υπερκοστολογημένα φάρμακα των πολυεθνικών εταιρειών με αφορμή ακριβώς τις νέες θεραπείες για την ηπατίτιδα C γύρω από την πρόσβαση στα λεγόμενα καινοτόμα φάρμακα και τις νέες ακριβές φαρμακευτικές θεραπείες.

Σε συζήτηση που έγινε στις 16 Σεπτεμβρίου, τέθηκε το φλέγον ζήτημα της θεραπευτικής καινοτομίας, το οποίο με τη σειρά του φέρνει στο προσκήνιο το καυτό θέμα του κόστους των φαρμάκων.

Ωστόσο, ο προβληματισμός γύρω από το κόστος δεν είναι αρκετός καθώς ο Ευρωπαϊκός οργανισμός φαρμάκων σύρθηκε στην έγκριση του sovaldi λόγω της σημασίας του για τη δημόσια υγεία (!!), χωρίς κανείς/καμιά να αναρωτηθεί ποιος/ποια θα το πάρει αφού αυτό με την τιμή που του δόθηκε, δεν είναι εφικτό παρά μόνο από μια πολύ μικρή μειοψηφία;

Όλο αυτό το παιχνίδι των τιμών των νέων φαρμάκων και κυρίως φαρμάκων της GILEAD ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ ΤΥΧΑΙΟ;;;

Δεν περιμένουμε το Υπουργείο Υγείας να αντιδράσει και ευχόμαστε η Χριστίνα να αντέξει τη δικαστική διεκδίκηση της ζωής της που μαζί της θα δώσουμε.

Είναι αλήθεια πολλά τα λεφτά για να έχουν σημασία οι ζωές, όπως θα καταλάβετε αν αφιερώσετε λίγο χρόνο για να διαβάσετε τα παρακάτω…που συλλέξαμε μετά σχετική έρευνα.

Στο παρακάτω κείμενο παρεμβάλλονται μικρά σχετικά κείμενα σε πλάγια γράμματα που δεν ανήκουν στο κυρίως κείμενο.

The dirty motivation behind Gilead’s hepatitis C agreement

Το ανέντιμο κίνητρο πίσω από τη συμφωνία της GILEAD για την ηπατίτιδα C

It’s not about increasing medicine access but about ensuring market control

Δεν έχει να κάνει με την αύξηση της πρόσβασης στα φάρμακα αλλά μάλλον με την εξασφάλιση ελέγχου της αγοράς..

November 21, 2014 2:00AM ET

by Tahir Amin

Up to 150 million people worldwide suffer from chronic hepatitis C, which attacks the liver and, if left untreated, can lead to cirrhosis and cancer. Complications related to hepatitis C claim 500,000 lives annually.

Πάνω από 150 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από χρόνια ηπατίτιδα C που εάν παραμείνει χωρίς θεραπεία μπορεί να οδηγήσει στην κίρρωση και τον καρκίνο . Οι επιπλοκές της ηπατίτιδας C στοιχίζουν 500.000 ζωές ετησίως.

A major hurdle to treating the disease is the outrageous cost of new hep C drugs. In the United States, sofosbuvir, branded Sovaldi by Gilead, sells at $1,000 a pill, or $84,000 for a 12-week course of treatment. Harvoni, Gilead’s combination of sofosbuvir and ledipasvir, sells for $94,500 for a 12-week course. These medications offer a 95 percent cure rate — much higher than older treatments and with far fewer side effects. But their high prices mean that few patients can access the drugs in the United States, let alone in poor countries around the world, where the majority of hepatitis C patients live.

Μεγάλο εμπόδια στη θεραπεία του νοσήματος αποτελεί το εξοργιστικό κόστος των νέων φαρμάκων για την ηπατίτιδα C.

Στις ΗΠΑ το sofosbuvir της Gilead με το εμπορικό όνομα Sovaldi πωλείται 1.000 $ το χάπι ή 84,000 $ για μια θεραπεία 12 εβδομάδων.

Το Harvoni (συνδυασμός sofosbuvir & ledipasvir) πωλείται για 94.000 $ για τη θεραπεία 12 εβδομάδων.

Αυτά τα φάρμακα έχουν 95% θεραπευτική επιτυχία –πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από τις προηγούμενες θεραπείες με πολύ λιγότερες παρενέργειες.

Οι υψηλές τιμές όμως των φαρμάκων επιτρέπουν την πρόσβαση μόνο σε λίγους ασθενείς στις ΗΠΑ ενώ σαφώς αυτό είναι αδύνατο στις φτωχές χώρες όπου όμως βρίσκεται ο μεγαλύτερος αριθμός ασθενών.

Gilead’s price gouging has generated international outrage. In response, the company signed an agreement in September with seven Indian pharmaceutical producers, allowing them to sell generic versions of sofosbuvir and ledipasvir in 91 countries. It is hoped that competition among the Indian companies will result in downward pressure on price so that more people can access the medicines.

Η τιμή του φαρμάκου δημιούργησε διεθνές σκάνδαλο.

Τhe US Senate Finance Committee is investigating the pricing of the drug and whether the market for Sovaldi ‘is working efficiently and rationally’.

Sovaldi is part a of new generation of higμhly effective hepatitis C drugs and has been shown to effectively cure the disease in more than 90% of patients in just 12 weeks. Gilead has said that this justifies the high cost of the drug as in the long-term it can reduce the need for costly liver transplants.

Η επιτροπή οικονομικών της γερουσίας των ΗΠΑ διερευνά την τιμή του Sovaldi και το εάν η αγορά για το Sovaldi «εργάζεται αποτελεσματικά και λογικά» Το Sovaldi έχει αποδειχθεί αποτελεσματικό σε αριθμό > 90% των ασθενών σε 12 εβδομάδες θεραπείας. Η GILEAD ισχυρίζεται ότι αυτό και μόνο δικαιολογεί το υψηλό κόστος του φαρμάκου καθώς προοδευτικά στο χρόνο μπορεί να μειώσει το κόστος των μεταμοσχεύσεων ήπατος.

The effectiveness of the drug combined with its price tag has led to Sovaldi becoming the fastest-selling drug of all time – it made $8.4 billion in its first nine months on the market and is on course to break the $10 billion marker by the end of the year.

Η αποτελεσματικότητα του φαρμάκου και το υψηλό του κόστος έκαναν το Sovaldi το φάρμακο που πουλήθηκε πολύ γρήγορα στην αγορά έκανε 8.4. δις τους πρώτους 9 μήνες της πώλησής του και θα έχει σπάσει το ρεκορ των 10 δις στο τέλος του 2014.

George Underwood

Απαντώντας η εταιρεία υπέγραψε το Σεπτέμβριο συμφωνία με επτά Ινδούς φαρμακοβιομήχανους επιτρέποντάς τους να πωλήσουν γενόσημα των sfosbuvir και ledipasvir σε 91 χώρες. Υπάρχει ελπίδα ότι ο συναγωνισμός μεταξύ των Ινδικών εταιρειών θα επιτύχει πτώση της τιμής του φαρμάκου και πρόσβαση περισσότερων ανθρώπων στη θεραπεία.

Από τις 91 χώρες που συμπεριελήφθησαν στη συμφωνία , 15 είναι μικρά νησιά όπως η Αντίγκουα, ο Αγ. Δομήνικος, τα Φιντζι, τα Κιριμπάτι, οι Μαλδίβες ,το Παλαου, το Ναουρου, τα Σαμόα, το Α. Θωμάς οι Σευχέλλες, τα νησιά του Σολομώντα του Α.Βινσεντ, Τογκα, Τουβάλου και Βανατου. Ο ολικός αριθμός ασθενών με ηπατίτιδα C που ζεί σ’αυτές τις χώρες είναι 60.774 ενώ εκείνος των ανθρώπων που ζουν στην Κινα είναι 30.000.000, μια χώρα που η GILEAD εξαίρεσε από τη συμφωνία.

Με δεδομένη την επιδημιολογική εικόνα του νοσήματος σ’αυτά τα μικρά νησιά εύκολα εξάγει κανείς το συμπέρασμα ότι η GILEAD τα συμπεριέλαβε για να αποκρύψει τον περιορισμένο σκοπό αυτών των συμφωνιών.

(Gilead’s License on Hepatitis C drugs, Sofosbuvir and Ledipasvir: a Fool’s Bargain, Myths and Facts)

While many health advocates, patient groups, media outlets and academics have championed the agreement, it may actually do more harm than good. Gilead portrays itself as a leader in medical innovation, but its real advance is in developing a creative business strategy of managing the competition — and gaining a public-relations boost while doing so. Specifically, Gilead’s agreement quietly undermines India’s patent laws and controls the country’s generic producers. This in turn threatens to reduce competition needed to keep medicine prices low and could ultimately shrink the global supply of affordable medicines.

Αν και οργανώσεις, ΜΜΕ και ακαδημαϊκοί χειροκρότησαν τη συμφωνία, πρακτικά μπορεί να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Η GILEAD παρουσιάζει τον εαυτό της ηγέτιδας στο χώρο της ιατρικής πρωτοπορίας, αλλά η πραγματική της πρωτοπορία είναι η ανάπτυξη δημιουργικής επιχειρησιακής στρατηγικής διαχείρισης του ανταγωνισμού – και αντίστοιχα η προώθηση δημοσίων σχέσεων. Η συμφωνία της Gilead υποσκάπτει σιωπηρά τους νόμους της Ινδίας για την πατέντα και ελέγχει τους παραγωγούς γενόσημων Αντίθετα αυτό απειλεί να μειώσει τον ανταγωνισμό που χρειάζεται για να διατηρηθούν χαμηλές οι τιμές των φαρμάκων και μπορεί τελικά να συρρικνώσει την παγκόσμια προμήθεια φθηνών φαρμάκων.

Managing the competition

Ελέγχοντας τον ανταγωνισμό

………..

Recognizing this threat, Gilead has begun pre-emptively signing agreements with key Indian producers rather than face true competition on the open market. This strategy was first deployed in 2006, when the company’s patent application for its HIV drug, Viread, was rejected. This decision should have paved the way for companies to sell generic versions in India as well as other countries where patents on the drug hadn’t been granted. But Gilead appealed the case (a final outcome is still pending) and in the interim offered several Indian companies the right to sell generic versions of the drug in India and a number of other developing countries. By hanging over the heads of Indian generic companies the threat of litigation if the outcome of the case favored Gilead, it was able to lock in the agreements. The companies were allowed to make generic versions despite the lack of a patent for Viread in India and in most of the countries included in the agreements (which even covered countries, such as Togo and the Democratic Republic of the Congo, that, according to the World Trade Organization, do not have to grant pharmaceutical patents). Because a patent can be infringed only after it is granted, Gilead’s access strategy was thus tantamount to a landlord offering to rent and receive payment for a property for which his ownership has not been determined.

Αναγνωρίζοντας την απειλή που αποτελεί η Ινδική φαρμακοβιομηχανία, η GILEAD ξεκίνησε να υπογράφει συμφωνίες με Ινδούς φαρμακοβιομηχάνους παρά να τους αντιμετωπίζει στην ανοιχτή αγορά. Αυτή η πρακτική ξεκίνησε το 2006 όταν το αίτημά της για πατέντα για το αντιρετροϊκό φάρμακο VIREAD, απορρίφθηκε. Η απόφαση πρακτικά ευοδώνει την πώληση γενόσημου φαρμάκου H GILEAD όμως προσέβαλε την απόφαση που ακόμη εκκρεμεί και στο μεσοδιάστημα προσέφερε τη δυνατότητα σε αρκετές εταιρείες να πωλήσουν το φάρμακο. Με την απειλή αποκλεισμού από την αγορά των εταιρειών λόγω της απόφασης που εκκρεμεί, η GILEAD έκλεισε τη συμφωνία. Στις εταιρείες επετράπη να παράγουν και να πωλήσουν το viread παρά την έλλειψη πατέντας στην Ινδία καθώς και στις χώρες που περιλαμβάνονται στη συμφωνία. Επειδή μια πατέντα μπορεί να παραβιαστεί μόνον εάν έχει παραχωρηθεί η επιτυχία της εταιρείας συνίσταται στο γεγονός ότι κατάφερε να παραχωρήσει και να εισπράξει χρήματα από κάτι που ακόμη δεν της έχει παραχωρηθεί..

Further, the agreements meant that Gilead was able to control where its competition sold products. Gilead allowed its Indian competitors to sell in markets that it knew were not very profitable in exchange for their staying out of bigger and more lucrative middle-income countries such as China and Brazil. The agreements thus promoted competition controlled by Gilead, not open competition between Gilead and manufacturers of generics, which is necessary to bring down prices.

Ακομή καλύτερα οι συμφωνίες σημαίνουν ότι η GILEAD μπόρεσε να ελέγξει τον ανταγωνισμό.

Επέτρεψε σε Ινδικές εταιρείες να πωλήσουν σε αγορές που δεν θα είχαν γι αυτήν σημαντικά κέρδη με αντάλλαγμα να μείνουν έξω από αγορές μεγαλύτερες και πιο παραγωγικές όπως η Κίνα και η Βραζιλία.

Οι συμφωνίες λοιπόν προώθησαν ανταγωνισμό που είναι ελεγχόμενος από τη GILEAD και όχι ανταγωνισμό μεταξύ της εταιρείας και των παραγωγών γενοσήμων που είναι αναγκαίος για να ρίξει τις τιμές.

Déjà vu

………

So how much does Gilead really sacrifice in such agreements? In the case of hep C, it gave up the markets of low-income countries where most people can’t even afford to pay a dollar per day for malaria treatment and where, in most cases, it didn’t have patent protection in the first place. What does it gain? A controlled, divided market in which Gilead keeps the most lucrative countries for itself while getting monopoly protection in other countries (regardless of whether patents exist or are granted). Most important, these agreements essentially allow Gilead to circumvent the safeguards that India and other countries have established to protect the public against patents that are not deserved or would thwart competition.

Πόσα πραγματικά θυσιάζει η GILEAD σε τέτοιες συμφωνίες;

Στην περίπτωση της ηπατίτιδας C απεμπόλησε τις αγορές χωρών χαμηλού εισοδήματος όπου οι ασθενείς δεν διαθέτουν καν ένα δολάριο την ημέρα για τη θεραπεία της ελονοσίας και όπου έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει η προστασία της πατέντας.

Τι κερδίζει; Μια ελεγχόμενη διαιρεμένη αγορά όπου η εταιρεία κρατά τις πιο αποδοτικές αγορές ενώ επίσης αποκτά την προστασία του μονοπωλίου στις άλλες χώρες ανεξάρτητα από το εάν υπάρχει ή όχι πατέντα.

Kαι το πιο σημαντικό, αυτές οι συμφωνίες επιτρέπουν στη GILEAD να παρακάμψει τις ασφαλιστικές δικλείδες που η Ινδία και άλλες χώρες υιοθέτησαν για να προστατέψουν το κοινό ενάντια στις πατέντες.

Rather than champion these agreements, NGOs, international public health institutions, media and Indian generic manufacturers ought to wake up to Gilead’s real strategy. Groups such as Doctors Without Borders have rightly been critical of the licenses. But there is a deeper issue at play. By dividing the market and culling generic competition, Gilead is quietly achieving what the U.S. and Europe have long tried to do through coercive trade deals such as the Trans-Pacific Partnership as well as diplomatic threats: undermine India’s legally legitimate patent laws. It is time for governments of all countries, whether included or excluded from these agreements, to consider such licenses anti-competitive and unenforceable where there are no granted patents. Continuing to support such agreements — and encouraging Indian generic companies and other local manufacturers to sign them — will eventually reduce competition and seriously curtail the supply of affordable medicines worldwide.

Από το να χειροκροτούν αυτές τις συμφωνίες, οι ΜΚΟ, οι Ινδοί παραγωγοί, οι φορείς δημόσιας υγείας και τα ΜΜΕ, ώφειλαν να είχαν καταλάβει τη στρατηγική της εταιρείας.

Οργανώσεις όπως οι ΓΧΣ έχουν σωστά κριτικάρει την κατάσταση.

Ωστόσο υπάρχει κάτι πιο σοβαρό εδώ.

Διαιρώντας την αγορά και σφαγιάζοντας τον ανταγωνισμό των γενοσήμων η GILEAD επιτυγχάνει ήσυχα-ήσυχα ότι προ πολλού προσπαθούν να επιτύχουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ μέσω εμπορικών συμφωνιών όπως η Trans-Pacific Partnership αλλά και μέσω διπλωματικών απειλών: να υποσκάψουν το νόμιμο δικαίωμα της Ινδίας απέναντι στους νόμους της πατέντας.

Είναι η στιγμή για όλες τις κυβερνήσεις να θεωρήσουν τέτοιες συμφωνίες αντι –ανταγωνιστικές και μη πραγματοποιήσιμες όπου δεν ύπάρχουν πατέντες.

Η υποστήριξη αυτών των συμφωνιών και η ενθάρρυνση των Ινδικών φαρμακοβιομηχανιών να τις υπογράφουν, θα μειώσει προοδευτικά τον ανταγωνισμό και θα θέσει σε κίνδυνο την παροχή προσβάσιμων φαρμάκων σε όλο τον κόσμο.

Tahir Amin is a co-founder and the director of intellectual property at the Initiative for Medicines, Access and Knowledge (I-MAK). He is a former fellow at the Harvard Medical School and has consulted for organizations such as the World Health Organization and the European Patent Office.

Ο Tahir Amin είναι συνιδρυτής και διευθυντής της πρωτοβουλίας για την πνευματική ιδιοκτησία για τα φάρμακα και τη γνώση. Είναι τέως συνεργάτης της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ και υπήρξε σύμβουλος της ΠΟΥ και του Ευρωπαϊκού γραφείου πατέντας.

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΛΙ ΘΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΟΤΙ ΚΟΣΤΙΖΕΙ Η ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ ΡΙΞΤΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ..

ΤΟ ΠΟΛΥΣΥΖΗΤΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ..

During 2012, the pharmaceutical industry spent over $27 billion on promoting drugs, of which $24 billion was on marketing to physicians with the balance spent on consumers (Fig. 1). The majority or about $15 billion was spent on detailing—face-to-face promotional activities aimed at doctors and pharmacy directors, including wining and dining doctors, and promotional gifts. As of 2012, ~72,000 pharmaceutical sales representatives were employed in the United States alone. The next largest expenditure, $5.7 billion, was in samples—the free medication given to physicians—which has been shown to result in substantial increases in new prescriptions for the promoted drug. Big pharma companies assert that samples are intended to benefit indigent patients. Yet, research has shown that free medications are dispensed mostly to insured patients whose medications are covered⁷. These patients ultimately incur higher prescription costs than those who are not provided with samples because they are then prescribed the sampled drug rather than a less-expensive generic alternative.

Κατά το 2012 η φαρμακοβιομηχανία ξόδεψε πάνω από 27 δις $ στην προώθηση φαρμάκων από τα οποία 24 δις $ αφορούσαν στο marketing για τους γιατρούς.15 δις $ δόθηκαν σε πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία με τους γιατρούς (δείπνα, ταξίδια κλπ) Το 2^ο μεγαλύτερο ποσό 5.8. δις $, ήταν σε δωρεάν δείγματα σε γιατρούς κλπ

Η πολυσυζητημένη έρευνα που κοστίζει αγγίζει μόλις τα 130 εκατομμύρια $

Figure 1: Main areas in which pharmaceutical marketing departments spent funds in 2012.